O ju njerëz! Kijeni frikë Allahun dhe meditoni në atë që Allahu tregon në Librin e Tij rreth profetëve dhe pasuesve të tyre, rreth triumfit dhe ndihmës që arritën. Në të njëjtën kohë na tregon rreth armiqve mohues, dënimit dhe poshtërimit që ata shijuan:
“Vërtetë në historitë e tyre ka mësim për të zotët e mendjes” ( Jusuf 111).
Ndër historitë që Allahu na tregon në librin fisnik është edhe historia e Musait dhe Faraonit, ajo histori që nxjerr në pah ngadhënjimin e të vërtetës ndaj së kotës. Histori e cila nxit tek zemrat e besimtarëve qëndresën përball armikut të tyre sado që ai të ketë arritur nivel të lartë force në aparencën e jashtme, kjo ngase forcat e së kotës nuk mund t’i rezistojnë forcave të së vërtetës sepse force e së kotës është e ndërtuar mbi themele të shkërmoqura ndërsa forca e së vërtetës është e bazuar mbi themele të shëndosha […]

Nqs mbushet plot xhamia e Profetit e nuk ka më vend atëherë lejohet për atë që vjen me vonesë të falet në rrugë me namazin e imamit, në tre drejtimet e tjera përveç drejtimit te imamit dhe e arrin shpërblimin e namazit me xhemat por jo shumëfishimin me më shumë se 1000 namaze sepse ky shumëfishim është i veçantë për xhaminë e Profetit, siç thotë Profeti -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të-: “Një namaz në këtë xhaminë time është më i mirë se 1000 namaze diku tjetër përveç Mesxhidul Haram (Qabes)” dhe ai që falet në rrugë nuk konsiderohet se është falur në xhaminë e Profetit dhe nuk e arrin shumëfishimin […]

Të dyja këto gjëra që u përmendën në shpjegimin e kësaj fjale kanë ndodhur dhe janë bërë realitet. Është realizuar mbizotërimi dhe triumfi i këtij qyteti ndaj qyteteve të tjera duke u nisur prej saj udhëzuesit përmirësues si dhe luftëtarët çlirimtarë, të cilët i nxorën njerëzit nga errësirat në dritë me lejen e Zotit të tyre duke u bërë shkak që të hyjnë në fenë e Allahut dhe çdo e mirë që e gëzojnë njerëzit ka dalë nga ky qytet i bekuar, qyteti i Profetit -paqja dhe nderimi i Allahut qoftë mbi të-. Pra fakti që Medineja i ha qytetet do të thotë triumfi dhe mbizotërimi i saj ndaj qyteteve të tjera siç ndodhi në kohën e parë me elitën e shokëve të Profetit -paqja dhe nderimi i Allahut qoftë mbi të- dhe me katër halifet e drejtë (Allahu qoftë i kënaqur ndaj tyre), gjithashtu është realizuar arritja e plaçkave të luftës dhe sjellja e tyre në Medine. Profeti -paqja dhe nderimi i Allahut qoftë mbi të- ka lajmëruar se do shpenzohen thesaret e Kisrasë dhe Kajsarit për në rrugë të Allahut gjë e cila ka ndodhur, janë sjellë në Medine këto thesare dhe i ka shpërndarë Umeri -Allahu qoftë i kënaqur prej tij-. […]

Ekstremizmi është shumë i spikatur tek të krishterët, sepse ata e tepruan me Isain duke e nxjerrë nga rrethi i profetësisë dhe duke e shndërruar në zot që adhurohet, pra e adhurojnë ashtu si adhurojnë Zotin. Madje ata i quajnë pasuesit e Isait njerëz të pagabueshëm dhe i pasojnë në çdo gjë, qoftë e vërtetë apo e kotë.
Në anën tjetër, qëndrojnë çifutët të cilët i tejkaluan kufijtë në lidhje me Isain duke e poshtëruar atë dhe duke e quajtur fëmijë të lindur nga imoraliteti.
Shejhul islam Ibën Tejmije ka thënë: Ai njeri nga ky umet (popull) që vepron si çifutët dhe të krishterët, duke e tepruar në fe, apo duke bërë lëshime, ai u ka përngjarë atyre. P.sh.: Hauarixhët bënë kryengritje gjatë sundimit të Aliut i cili i luftoi ata kur dolën kundër muslimanëve. Lufta ndaj tyre u bë me urdhrin e Profetit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) siç është saktësuar në dhjetë rrugë në librat e sakta të hadithit, musnede etj. Në këtë grup hyjnë edhe Rafidat (Shijat) të cilët e tepruan dhe i kaluan kufijtë, gjithashtu edhe Kaderitë , Xhehmitë dhe Mutezilitë. […]

Me të vërtetë qyteti i Profetit të ndershëm -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të- është qyteti i mirë (Tajbete et-Tajjibeh), djepi i shpalljes, vendi në të cilin zbriste Xhibrili i sinqertë për tek Profeti fisnik.
Është qyteti në të cilin kthehet dhe mblidhet besimi, vendtakimi i muhaxhirëve dhe ensarëve, atdheu i atyre që përgatitën vendin dhe besimin (për pritjen e muhaxhirëve), kryeqyteti i parë i muslimanëve, në të u ngritën flamujt e xhihadit për në rrugë të Allahut, prej saj u nisën ushtritë e së vërtetës për ti nxjerrë njerëzit nga errësirat në dritë, prej saj u shpërnda drita e udhëzimit e cila e ndriçoi rruzullin tokësor, është vendi tek i cili u shpërngul Profeti -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të-, në të jetoi gjatë gjithë jetës së tij (pas shpërnguljes), në të vdiq, në të u varros, prej saj do të ringjallet, varri i tij do të jetë i pari që do të hapet për ringjallje dhe nuk dihet për asnjë profet në mënyrë të prerë se ku është varri i tij përveç Profetit (Muhamed) -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të- […]

“Ju (muslimanë) thoni: Ne besojmë Allahun dhe atë që na është dërguar neve dhe atë që i është zbritur Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Jakubit, el-esbat (dymbëdhjetë bijve të tij), në atë që i është dhënë Musait dhe Isait dhe në çfarë u është dhënë të gjithë Pejgamberëve nga Zoti i tyre. Ne nuk bëjmë asnjë dallim mes tyre dhe vetëm Atij ne i jemi nënshtruar si muslimanë në Islam.” [Ali Imran: 84].
Përsa i përket këtyre bazave madhështore, me të cilat Allahu ka urdhëruar të gjithë robërit, kanë rënë dakord për to pejgamberët e të dërguarit. Këto baza përbëjnë ideologjitë dhe njohuritë më madhështore, duke filluar me besimin në çdo gjë që Allahu e ka cilësuar Veten e Tij në gjuhët e të dërguarve të Tij, e deri tek derdhja e mundit për të arritur kënaqësinë e Tij. Duke parë se origjina e kësaj feje është besimi në Allahun, e fryti i saj është veprimi i çdo gjëje që Allahu e do dhe është i kënaqur me të, duke vepruar çdo gjë sinqerisht vetëm për Allahun. A mund të imagjinohet se mund të ekzistojë ndonjë fe tjetër më e mirë, më e bukur dhe më madhështore se kjo […]

Njeriu i huaj tha: “Më trego kur do të ndodhë dita e gjykimit?” Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) iu përgjigj: “I pyeturi nuk posedon njohuri më shumë nga ai që pyet.” Tha: “Atëherë më trego për shenjat që lajmërojnë afrimin e saj?” Tha: “Do të ndodhë atëherë kur robëresha të lind zotërinë e saj dhe kur të shikosh barinjtë e varfër, të zbathur e të leckosur që bëjnë ndërtesa të larta.” Umeri tha: “Më pas ky njeri u largua dhe pas një kohe të gjatë Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) më tha: “A e di kush ishte ai që pyeste o Umer?” Thashë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e njohin më mirë”. Atëherë Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “Ai ishte Xhibrili, erdhi t’ju mësojë fenë tuaj.” […]

Feja Islame me të cilën u dërgua Muhamedi sala Allahu alejhi ue selem është feja më e përsosur dhe më e mirë, më e larta dhe më madhështorja. Ajo ka përfshirë prej vlerave madhështore të përsosmërisë, mbarëvajtjes, mëshirës, drejtësisë, mençurisë dhe urtësisë aq sa dëshmon se Allahu i Lartëmadhëruar është i përsosur, që ka dituri të gjithanshme dhe mençuri e urtësi. Po ashtu ky fakt dëshmon edhe për pejgamberin e Tij sala Allahu alejhi ue selem se Ai është besnik (i vërtetë), që flet gjithmonë të vërtetën dhe i besojnë të tjerët për ç’ka flet. Ai (Muhamedi) nuk flet nga mendja dhe dëshira e tij por “është vetëm shpallje që i shpallet”.

Feja Islame është fakti më madhështor dhe dëshmia më e qartë që argumenton se Allahu është veçuar me përsosmëri. Po ashtu kjo fe dëshmon për profetësinë dhe besnikërinë e pejgamberit të Tij sala Allahu alejhi ue selem. Synimi im me shkrimin e këtyre rreshtave është të paraqes kulmin e diturisë sime të cilat pasqyrojnë madhështinë e kësaj feje duke sqaruar bazat e vlerave të saja […]