Xhabiri tregon se Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Tregoni nga ngjarjet e Beni Israilëve sepse ata kanë patur gjëra të çuditshme! Pastaj ai na tregoi dhe na tha: Njëherë doli një grup prej tyre dhe kaluan pranë një prej varrezave të tyre, dhe thanë: Sikur të falemi dhe t’i lutemi Allahut të na nxjerrë disa prej të vdekurve të na njoftojnë rreth vdekjes, dhe ashtu bënë. Ndërkohë që ishin duke pritur një burrë ezmer nxorri kokën nga varri me shenjat e sexhdes në ballë, dhe tha: O njerëz, çfarë deshët prej meje sepse kam vdekur para njëqind vjetësh dhe nuk më është ftohur nxehtësia veçse tani, prandaj luteni Allahun të më kthejë siç isha! ” E transmeton Abd bin Humejd dhe e saktëson shejh Albani.
Dobitë e përfituara nga këto histori:
1- Lejimi i Profetit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem për të treguar nga ngjarjet e Beni Israilëve është për shkak se në to ka ngjarje prej të cilave mund të nxirren mësime; ose gjen në to shembuj të mirë që duhen ndjekur, ose shembuj të këqij që nuk duhen përsëritur. Këtu janë për qëllim ato ngjarje të cilat nuk dihen që janë gënjeshtra, sepse nëse dihet se janë gënjeshtra nuk lejohet të tregohen veçse duke përmendur se janë të pasakta, e sidomos ato ngjarje të cilat i përgënjeshtron Kurani apo fjalët profetike. Shejhu islam IbnTejmije në lidhje me historitë e Beni Israilëve thotë se ato janë tri llojesh.
I pari: Ato ngjarje për të cilat e dimë se janë të sakta nëpërmjet burimeve tona të cilat dëshmojnë për saktësinë e tyre, dhe ky lloj është i saktë.
I dyti: Ato ngjarje të cilat i dimë se janë gënjeshtra nëpërmjet burimeve tona.
I treti: Ato ngjarje për të cilat burimet tona kanë heshtur ndaj tyre dhe nuk janë as nga lloji i parë dhe as nga i dyti. As nuk i besojmë dhe as nuk i mohojmë, por lejohet të tregohen siç thuhet në hadith.
2- Prej traditës së profetëve të Allahut është varrimi i të vdekurve, madje kjo në kuran është treguar si mirësi apo nderim për njeriun kur thuhet: “U vraftë njeriu sa mohues i madh që është! * Nga cila gjë është krijuar? * Nga një pikë lëngu e krijoi pastaj i caktoi çdo gjë. * Pastaj rrugën ia lehtësoi. * Pastaj e bëri të vdesë dhe e varrosi. * Pastaj kur të dojë e ringjall.” | Abese: 17-22.
Pra ajeti fillon me një mallkim për njeriun se sa mohues i madh që është përballë mirësive të Allahut, prej të cilave edhe fakti që ka urdhëruar të varroset dhe jo të lihet jashtë për ta shqyer egërsirat apo për tu djegur siç bëjnë mushrikët. Gjithashtu, varrosjen e të vdekurve Allahu i madhëruar e ka treguar në Kuran si adet të hershëm që me bijtë e Ademit, dhe i pari që është varrosur prej tyre është Habili kur u vra nga vëllai i tij Kabili. Allahu i madhëruar e frymëzoi atë për ta varrosur nëpërmjet një korbi. Kështu ishte fillimi, por pastaj kanë ardhur porosi me fjalë prej Allahut për t’i varrosur të vdekurit, sikurse e pamë në ajetet e lartpërmendura.
3- Duaja pas namazit është prej duave të pranueshme siç shihet nga ana e jashtme e hadithit, sepse këta njerëz zgjodhën të faleshin në fillim e pastaj t’i luteshin Allahut për atë që deshën. Ndoshta për këtë kuptim ndihmon edhe fjala e Profetit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem që e tregon Ebu Umame el Bahilij: “Dikush pyeti: O i dërguar i Allahut, cila dua është më e dëgjueshme? Ai tha: Në mes të pjesës së fundit të natës dhe pas namazeve farze.” E transmeton Tirimidhiu dhe e saktëson shejh Albani.
4- Tek popujt e mëparshëm ka pasur sexhde adhurimi gjë të cilën nuk e gjejmë sot tek ehli kitabi siç shihet qartë nga hadithi, sepse burri i vdekur kur doli nga varri kishte shenjat e sexhdes në ballë. Për këtë ndihmon edhe Kurani kur flet për profetët dhe popujt e mëparshëm, dhe thotë: “Këta janë ata të cilëve u ka bërë mirësi Allahu prej profetëve prej pasardhësve të Ademit dhe prej atyre që i kemi mbartur me Nuhun, dhe prej pasardhësve të Ibrahimit dhe Israilit, dhe prej atyre që i udhëzuam dhe i përzgjodhëm të cilët kur u lexoheshin ajetet e Mëshiruesit binin në sexhde dhe qanin.” | Merjem: 58.
5- Vdekja është e vështirë prandaj le të përgatiten njerëzit për të. Allahu i madhëruar e ka cilësuar atë në Kuran si kllapi, kur thotë: “Dhe kur të vijë kllapia e vdekjes, ajo e cila ti i shmangeshe.” | Kaf: 19. Po ashtu edhe Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem na i ka përshkruar momentet e fundit të jetës së tij, siç tregon Aishja radiAllahu anha kur thotë: “Prej mirësive të Allahut ndaj meje është se Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem vdiq në shtëpinë time, në ditën time të radhës dhe mes kraharorit dhe gushës time. Gjithashtu, Allahu i madhëruar bashkoi mes jargëve të mia dhe jargëve të tij kur vdiq, sepse në ato momente hyri Abdurrahman bin Ebi Bekri duke mbajtur në dorë një misvak. Ndërkohë unë kisha mbështetur Profetin sal-lAllahu alejhi ue sel-lem në trupin tim dhe pashë se ai po shihte tek misvaku, dhe e kuptova se ai e donte atë. Unë i thashë: A t’ia marr atij për ty? Ai bëri me shenjë se po. Unë ia mora dhe ia dhashë atij por ai ishte i ashpër, dhe i thashë: A ta zbus? Ai bëri me shenjë me kokë se po. Unë e zbuta atë me gojë dhe ai e përdori ndërkohë që përpara kishte një enë me ujë. Ai filloi t’i fuste duart në ujë dhe të fërkonte me to fytyrën duke thënë: La ilahe il-lAllah, me të vërtetë vdekja paska kllapi! Pastaj ngriti dorën e tij duke thënë: Dua Shoqëruesin e lartmadhërishëm! Derisa dha shpirt dhe iu mënjanua dora.” E transmeton Buhariu.
Pra, vdekja sipas përshkrimit të Allahut dhe profetit të Tij ka një gjendje të vështirë e cila është përshkruar si kllapi dhe shoqërohet me nxehtësi, gjë e cila mesa duket nga hadithi i Beni Israilëve ndikimi i saj vazhdon gjatë edhe pas vdekjes. Burri thotë se ajo nxehtësi nuk i është shuar që prej një qind vjetësh.
6- Ringjallja është diçka e njohur tek të gjithë popujt që kanë njohur udhëzimet profetike, dhe se Allahu ka mundësi t’i ringjallë njerëzit pas vdekjes së tyre siç do t’i ringjallë ata të gjithë njëherësh ditën e llogarisë. Prandaj dhe ata iu lutën Allahut tu ringjallë disa prej të vdekurve për t’iu treguar për vdekjen. S’ka dyshim se Musai alejhi selam ua ka përcjellë atyre fjalët e para që ka dëgjuar prej Allahut: “Unë jam Allahu i Cili nuk ka të adhuruar veç Meje, prandaj më adhuro mua dhe fale namazin për të më kujtuar. * Dije se ora e fundit është duke ardhur dhe Unë e kam fshehur atë për të shpërblyer çdo njeri për atë që punon. * Prandaj mos të të pengojë nga ajo ai i cili nuk beson në të dhe ndjek dëshirat e tij, dhe kështu të shkatërrohesh.” | Ta ha: 14-16.
7- Së fundmi këta njerëz kërkuan një dëshmi të një njeriu i cili e ka provuar vdekjen, jo se ata dyshonin në ato që mund të kishin dëgjuar prej profetëve të tyre por për të shtuar sigurinë. Sepse nëse do të ishte pyetje sfiduesi, Allahu në vend që t’ju përgjigjej do t’i kishte dënuar siç ka dënuar edhe të tjerë kur kanë ndjekur rrugën e sfidimit. Një pyetje të tillë e ka bërë edhe Ibrahimi alejhi selam kur i kërkoi Allahut t’i tregojë se si i ringjall të vdekurit, dhe Allahu i Madhëruar i tha: “A nuk beson? Ai tha: Po, por të më qetësohet zemra. Allahu i tha: Merr katër zogj dhe coptoji. Pastaj shpërndaji në çdo kodër nga një copë prej tyre, pastaj thirri se ata do të vijnë duke shpejtuar. Dhe dije se Allahu është i Plotëfuqishëm dhe i Urtë.” | El Bekare: 260.
Në Kuran janë përmendur tri lloje sigurish të ndara sipas gradëve të tyre:
1- Siguri e përfituar nga dëgjimi ose ilmul-jekijn, p.sh. kur dikush njofton se ka mjalt dhe ka këto karakteristika, dhe tjetri i beson ato sepse ai që njofton është njeri i sigurt dhe nuk është parë ndonjëherë të gënjejë, Atëherë siguria e fituar në këto rrethana quhet siguri e dëgjuar.
2- Siguri e përfituar nga shikimi ose ajnul-jekijn, p.sh. kur njeriu e sheh vet mjaltin dhe cilësitë e tij, atëherë siguria e tij quhet siguri e parë.
3- Siguri e përfituar nga provimi ose hakkul-jekijn, p.sh. kur njeriu e provon vet mjaltin atëherë siguria e tij quhet siguri e provuar.
Shkroi: Teuta XEKA.
Dosje: Profeti