Kuptimi i vërtetë i Islamit
Islami është feja e Zotit të Madhëruar, dhe nuk pranon tjetër fe përveç kësaj feje (Islamit). “Feja (e pranuar) tek Zoti është Islami”. Ibrahimi (paqja qoftë mbi të) ishte mysliman. Pra babai i profetëve ishte mysliman. Nuhu (paqja qoftë mbi të) ishte mysliman. Ademi (paqja qoftë mbi të) ishte mysliman. Musa (paqja qoftë mbi të) ishte mysliman. Isa (paqja qoftë mbi të) ishte mysliman. Pra, feja tek Zoti është një, dhe ajo është Islami. Allahu i Madhëruar thotë: “Ibrahimi nuk ishte as hebre dhe as i krishterë, por ishte një besimtar i pastër (nga idhujtaria) dhe mysliman dhe nuk ishte nga idhujtarët.” Është vërtetuar përmes fletushkës së saktë nga Mea’meri e ky nga Hemam ibn Munebih, nga Ebu Hurejra se Profeti (paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të) ka thënë: “Profetët janë vëllezër me nëna të ndryshme. Feja e tyre është një dhe ligjet e tyre janë të ndryshme”. Kjo do të thotë se feja e vetme e pranuar nga Zoti është Islami. Prandaj, themi se feja e vetme që Zoti i Madhëruar e pranon është Islami.
Feja e të gjithë profetëve ishte Islami, dhe secili profet erdhi me fenë e Islamit. Judaizmi është religjion dhe ligj, por religjioni i tij është Islami ndërsa ligji i tij është ligji i Musait (paqja qoftë mbi të). Krishterimi, në esencë, është Islami dhe ligji i tij është ligji i Isait (paqja qoftë mbi të). Isai tha: “Dhe unë erdha për t’ju lehtësuar disa prej asaj që ju ishte ndaluar”. “Unë ju kam sjellë një shenjë nga Zoti juaj, kështu që frikësojuni Zotit dhe binduni”. Prandaj, këto fe nuk duhet të përkufizohen si “fe qiellore”. Kjo është një çështje e rëndësishme që shkakton konfuzion sot. Disa thonë “fetë qiellore” ose “fetë abrahamike”. “Ibrahimi nuk ishte as hebre dhe as i krishterë, por ishte një besimtar i pastër (nga idhujtaria) dhe mysliman. Këto fe nuk janë fe qiellore. Po, ato janë fe që i atribuohen popujve të tyre ose profetëve të tyre, por nuk janë fe qiellore. Feja qiellore që i bashkon të gjithë është Islami. Prandaj, mos thoni “fe qiellore” dhe mos mendoni se ka ndonjë fe tjetër të vërtetë përveç Islamit.
Allahu i Madhëruar thotë: “Feja (e pranuar) tek Zoti është Islami”. Gjithashtu ka thënë: “Dhe kush kërkon një fe tjetër përveç Islamit, nuk do ti pranohet dhe në botën tjetër do të jetë ndër të humburit”. Për këtë arsye, është përhapur një keqkuptim i Islamit tek disa kur thonë “fetë qiellore”, por jo, Islami është një. Të gjithë profetët ishin në një fe, cila ishte kjo fe? Është nënshtrimi ndaj Zotit me teuhid, dorëzimi ndaj Tij me bindje (duke iu bindur Allahut dhe të dërguarit që u dërgua tek njerëzit) dhe distancimi nga shirku dhe ithtarët e tij.
Nënshtrimi ndaj Zotit me teuhid, do të thotë të dorëzosh fytyrën dhe zemrën tënde tek Zoti Një dhe i Vetëm, pa adhurim ndaj dikujt tjetër përveç Zotit. Dhe duhet të dish se Ai, i Lartësuari, është Zoti i vetëm që kontrollon gjithçka dhe askush nuk mund të jetë ortak me të në sundimin e Tij.
Askush tjetër nuk mundet ta lëvize universin, mbretërinë, qiellin, tokën, detin ose malin përveç Zotit të Madhëruar. “Ajo që dëshiron Allahu ndodh, dhe ajo që Ai nuk dëshiron nuk mund të ndodhë”. Kjo është doktrina e dorëzimit ndaj Allahut përmes njëshmërisë së Tij në rububijje (Zotërim) dhe ibadet (adhurim). Dorëzimi ndaj Allahut nënkupton bindjen ndaj urdhrave të Tij ashtu siç kanë ardhur në Librin e Tij ose përmes të Dërguarit të Tij.
Heqja dorë nga shirku dhe ithtarët e tij është detyrë e domosdoshme. Shirku është një padrejtësi e madhe ndaj Allahut të Lartësuar, ashtu siç ka thënë Allahu i Madhëruar: “Vërtet, shirku është një padrejtësi e madhe”.
Kushdo që i bën shirk Zotit, ka bërë padrejtësi ndaj Tij, prandaj ai që bën shirk, duhet të distancohemi nga kjo padrejtësi e tij.
Shejh Salih Al Shejh
Përshtati: Fatjon Isufi
Dosje: Kuptimi i vërtetë i Islamit