Allahu i Madhëruar i sprovon robërit e Vet me çfarëdolloj fatkeqësie që dëshiron. Allahu i Madhëruar thotë: Ne ju sprovojmë me të keqen dhe me të mirën si sprovë dhe te Ne do të ktheheni [El-Enbija’: 35].
Besimtari duhet të jetë i durueshëm dhe i kënaqur me caktimin e Zotit të Madhëruar dhe të shohë mëshirën përmes mundimit.
Pejgamberi a.s. thotë: Madhështia e shpërblimit vjen me madhështinë e fatkeqësisë dhe kur Allahu e do një popull, Ai e sprovon atë, kush tregohet i kënaqur do të meritojë kënaqësi dhe kush shfaq urrejtje do të meritojë zemërim. Transmetohet nga Tirmidhiu në një hadith hasen.
Besimi në vullnetin e Zotit të Madhëruar – qoftë i mirë apo i keq – është një nga shtyllat dhe themelet e besimit. Para se njeriu ta besojë atë dhe t’i nënshtrohet kësaj shtylle të besimit, ai nuk konsiderohet prej besimtarëve dhe nuk i bashkangjitet grupit të tyre.
Por kur ai beson në caktimin dhe kaderin e Allahut të Madhëruar dhe i nënshtrohet atij, së bashku me besimin e tij në pjesën tjetër të shtyllave të besimit, ai konsiderohet një nga besimtarët. Kur Allahu, i Bekuari dhe Më i Larti, zbaton një vendim ndaj një njeriu e që njeriu nuk e pëlqen, si p.sh.; ta privosh nga një fëmijë, ose ta godasësh me varfëri, ose me sëmundje e mundime, kjo nuk do të thotë se Zoti i Plotfuqishëm është i pakënaqur me atë njeri të vuajtur, përkundrazi, kjo mund të jetë për të shlyer dhe fshirë mëkatet nga të cilat personi nuk përmbahet, kryesisht.
Allahu i Madhëruar : Dhe çfarëdo fatkeqësie që ju godet, kjo është për shkak të asaj që keni bërë me duart tuaja dhe Ai fal shumë [El-Shura: 30].
Ai është gjithashtu një mundim dhe provë për të nxjerrë në pah sinqeritetin e atyre që janë të sinqertë në besimin e tyre, për ta zbuluar atë në realitet dhe për të shfaqur gënjeshtrat e gënjeshtarëve që pretendojnë se besojnë në Zotin e Plotfuqishëm ndërkohë që ata nuk besojnë në Të.
Allahu i Lartmadhëruar ka thënë: A menduan njerëzit se do të lejohen të thonë: “Ne besuam” dhe nuk do të sprovohen?” [El-Ankebut: 2].
Kjo është një pyetje retorike e cila nënkupton se Allahu i Madhëruar duhet t’i sprovojë robërit e Tij besnikë sipas asaj që ata kanë nga besimi, siç thuhet në hadithin autentik: “Njerëzit më të sprovuar janë profetët, pastaj të mirët, pastaj më shembullorët e më shembullorët.”
Njeriu sprovohet sipas fesë së tij, e nëse është i fortë në fenë e tij atëherë sprova intensifikohet, e nëse është i dobët në fenë e tij, do të goditet sipas nivelit të fetarisë së tij. “Mundimet nuk do të pushojnë së godituri robin derisa ai të ecë në tokë pa asnjë mëkat.” Transmetuar nga Imam Ahmedi dhe të tjerët, dhe vërtetuar nga Albani.
Le ta dijë muslimani se fatkeqësia mund të jetë:
1- Shlyerja e gjynaheve dhe shlyerja e veprave të këqija, siç thotë i Dërguari s.a.v.s.: Muslimanit nuk i bie asnjë brengë, pikëllim, sëmundje, lodhje, as dëm dhe as edhe një gjemb që e shpon, veçse Allahu shlyen disa nga mëkatet e tij nëpërmjet saj. Transmetuar nga Muslimi.
2- Nganjëherë ndosh për të ngritur pozitën dhe për të shtuar veprat e mira, siç është rasti me sprovimin e profetëve të Allahut. Pejgamberi, alejhi selam, ka thënë: Njerëzit më të sprovuar janë profetët, pastaj të mirët, pastaj më shembullorët e më shembullorët.…. Mundimet e godasin vazhdimisht robin derisa ai ecën mbi tokë pa asnjë gjynah. Këtë hadith e përcjell Buhariu.
Dijetarët kanë thënë: Pejgamberët sprovohen në mënyrë që shpërblimet e tyre të shumëfishohen, virtytet e tyre të përsosen, durimi dhe pajtimi i tyre me caktimin e Allahut t’u tregohet njerëzve në mënyrë që ata të marrin për shembull modelin e tyre. Sprovat ndaj profetëve kurrësesi nuk duhen menduar si dobësi apo ndërshkim ndaj tyre.
3- Dhe nganjëherë ndodh fatkeqësia për t’i shqyrtuar besimtarët dhe për t’i dalluar ata nga hipokritët:
A menduan njerëzit se do të lejohen të thonë: “Ne besuam” dhe nuk do të sprovohen? Ne i patëm sprovuar ata që ishin para tyre kështu që t’i njohë Allahu, ata që thanë të vërtetën dhe ata që janë gënjeshtarë.” [El-Ankebut: 3].
Zoti i sprovon robërit e Tij në mënyrë që besimtarët e vërtetë të dallohen nga të tjerët dhe që të dallohen ata që janë të durueshëm përballë fatkeqësisë nga ata që nuk janë të durueshëm.
4- Nganjëherë besimtari dënohet me fatkeqësi për disa mëkate, siç ka thënë i Dërguari a.s. Njeriu privohet prej mjeteve të jetesës për shkak të një gjynahu që bën, vendimin e Allahut e rikthen vetëm lutja dhe asgjë nuk e shton jetën përveç bamirësisë. Transmetohet nga Ahmedi, El-Sujuti, Ibën Maxhe, Ibn Hibbani, El-Hakimi dhe El-Sujuti i cili e konsideron si hadith të mirë.
Besimtari duhet të jetë i durueshëm me të gjitha mundimet dhe fatkeqësitë që i ndodhin, për të marrë shpërblimin e durimtarit e të mirënjohësit. I Dërguari i Allahut , lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: Sa e mahnitshme është çështja e besimtarit!? Të gjitha çështjet e tij janë në mirësi, e kjo nuk është për askënd përveç besimtarit; nëse e godet e mira, ai falënderon dhe kjo është e mirë për të, e nëse e godet ndonjë fatkeqësi, bën durim, dhe kjo është e mirë për të. Transmetuar nga Muslimi.
Besimtari i cili nderohet me begati e mirësi dhe falënderon Zotin e tij, do të arrijë mirësinë, sepse Allahu i do ata që falënderojnë dhe ua shton begatitë. Allahu i Madhëruar ka thënë: Dhe kur Zoti yt njoftoi: Nëse jeni mirënjohës, do t’ua shtoj. [Ibrahim: 7].
Besimtari që është i durueshëm përballë fatkeqësive do të marrë shpërblimin e durimtarëve, siç ka thënë Zoti i Madhëruar: Dhe përgëzoji durimtarët të cilët kur i godet ndonjë fatkeqësi thonë: Vërtet, ne jemi të Allahut. dhe ne tek Ai do të kthehemi. Ata i mëshiron Allahu, e të tillët janë të udhëzuarit. [El-Bekare: 157].
Profeti, alejhi selam, ka shpjeguar se kushdo që është i durueshëm me humbjen (vdekjen) e fëmijës së tij dhe nuk shpreh dëshpërim, por shprehet se të Allahut jemi e tek Ai do të kthehemi dhe lavdëron Zotin në këtë rast Allahu do t’i ndërtojë një shtëpi në Xhenet si shpërblimi për durimin dhe mirënjohjen e tij.
I Dërguari i Allahut, begatia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: Kur robit i vdes fëmija, Allahu u thotë engjëjve të Tij: A keni marrë fëmijën e robit Tim? Ata thonë: Po, Ai thotë: Çfarë tha robi Im? Ata thonë: Të falenderoi Ty dhe tha se të Allahut jemi e tek Ai do të kthehemi. Pastaj Zoti i Madhëruar thotë: Ndërtoni robit Tim një shtëpi në Xhenet dhe emërtojeni si “Shtëpinë e Falenderimit”. Transmetohet nga Tirmidhiu, i cili ka thënë se Hadithi është i mirë.
Besimtari duhet ta kthejë çdo gjë tek Allahu, nëse e godet ndonjë fatkeqësi, duhet të kthehet te Zoti, të thotë se të Allahut jemi e tek Ai kthehemi, ta përmendë Atë dhe të lutet shpesh. Pejgamberi, alejhi selam, nxitonte në namaz kur e shqetësonte diçka apo një çështje e rëndësishme.
Prej gjërave që i lehtësojnë fatkeqësitë janë: kërkimi i strehimit te Allahu nga shejtani i mallkuar, abdesi, leximi i Kuranit, forcimi i lidhjes me Zotin e Madhëruar, pendimi nga mëkatet e mëdha…etj.. Së fundi, i godituri me ndonjë fatkeqësi duhet t’i drejtohet Zotit në hallin e tij dhe ti lutet Atij me përgjërim që t’ia largojë belanë, sepse lutja është arma, me të cilën ai largon të keqen dhe fatkeqësinë dhe përballet me atë që nuk mund ta përballojë.
Shejhul Islam Ibn Tejmije ka thënë: “Lutja është shkak që e largon fatkeqësinë, andaj nëse është më e fortë se ajo do ta largojë atë, e nëse shkaku i fatkeqësisë është më i fortë, nuk e largon atë, por në këtë rast e zvogëlon dhe e dobëson”. Kjo është arsyeja pse Allahu urdhëroi që gjatë eklipsit dhe shenjave të kryhet namaz, lutje, kërkim falje ndaj gjynaheve dhe dhënie lëmoshe.
Ejubi, paqja qoftë mbi të, iu drejtua atij në fatkeqësinë dhe të keqen që e goditi, dhe Allahu e largoi atë prej tij.
“Dhe Ejubi, kur e luti Zotin e tij: “Me të vërtetë, mua më ka goditur fatkeqësia dhe ti je. Më i Mëshirshmi i atyre që mëshirojnë. Kështu Ne iu përgjigjëm atij dhe ia hoqëm fatkeqësinë, i dhamë familjen e tij dhe të njëjtën gjë me ta si mëshirë prej Nesh dhe përkujtim për adhuruesit.” (Surja El Enbija; 83).
Ne i themi çdo muslimani, bëhu i durueshëm dhe kërko shpërblim, dhe dije se ajo që ka caktuar Allahu i Madhëruar është e mirë dhe me durimin tënd, Allahu i Madhëruar do të të kompensojë me të mira. Zoti të vërtetën thotë:
“Vërtet, durimtarët do ta kenë shpërblimin e tyre pa masë.” ( Zumer; 10 )
Ajo që e bën më të lehtë vuajtjen tuaj është të mbani mend gjithmonë se askush nuk do t’i shpëtojë vdekjes, sepse ne të gjithë kemi për të vdekur, por kush do t’i japë lamtumirën tjetrit? E në fund do të arrijmë fatin tonë dhe këtë fat të pashmangshëm, lusim Allahun e Madhëruar të na mundësojë një mbyllje me vepra të mira dhe të na mbajë në besim deri në fund.
Me durimin tuaj për humbjen e djalit tuaj o musliman, Zoti xh.sh. ju jep një shtëpi në Xhenet dhe djali juaj do të jetë ndërmjetësues për ju derisa të hyni në Xhenet me të. Fëmijët që vdesin të vegjël do të jenë në Xhenet dhe nuk do të përjetojnë as pikëllim e as mundim.”
Buhariu dhe Muslimi shënojnë në librat e tyre se Osama bin Zejdi, Allahu qoftë i kënaqur me të, tregon se e bija e Pejgamberit a.s. dërgoi lajm e kishte thënë: Fëmija jonë po vdes prandaj eja! Ai i dërgoi selam dhe e porositi me këto fjalë: E Allahut është ajo që Ai merr dhe Atij i takon ajo që Ai jep, dhe çdo gjë tek Ai është me një afat të caktuar, prandaj bëni durim dhe kërkoni shpërblim.
Ummu Seleme, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: Unë e kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, duke thënë: Një njeri që e godet ndonjë fatkeqësi dhe thotë: Të Allahut jemi dhe tek Ai kthehemi. O Zot më shpërble për fatkeqësinë time dhe më jep diçka më të mirë se ajo! Atëherë Allahu i Madhëruar do ta shpërblejë atë për fatkeqësinë e tij dhe do ti japë diçka më të mirë. Kur vdiq Ebu Seleme thashë: Cili musliman mund të jetë më i mirë se Ebu Seleme, i pari që emigroi familjarisht te i Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ve sel-lem!? Megjithatë unë pastaj thashë këtë lutje e Allahu më dha një më të mirë se ai, të dërguarin e Allahut. Këtë hadith e shënon Muslimi.
I Dërguari i Allahut, begatia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: Kur robit i vdes fëmija, Allahu u thotë engjëjve të Tij: A e keni marrë fëmijën e robit Tim? Ata thonë: Po, Ai thotë: Çfarë tha robi Im? Ata thonë: Të falenderoi Ty dhe tha se të Allahut jemi e tek Ai do të kthehemi. Pastaj Zoti i Madhëruar thotë: Ndërtoni robit Tim një shtëpi në Xhenet dhe emërtojeni si “Shtëpinë e Falenderimit”. Transmetohet nga Tirmidhiu, i cili ka thënë se Hadithi është i mirë.
Dhe në Sahihun e Buhariut përcillet nga Ebu Hurejra se Pejgamberi, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: Allahu i Madhëruar thotë: Robi im, nëse ia heq të zgjedhurin e tij nga njerëzit e kësaj bote dhe duron për të, do të ketë shpërblim xhenetin. Dhe në dy Sahihet është transmetuar nga hadithi i Ebu Seid El-Hudrit, Allahu qoftë i kënaqur me të, në historinë e këshillës së të Dërguarit të Allahut për gratë, në të cilën ai u tha atyre: Çdo gruaje që i vdesin tre fëmijë të saj le ta dijë se ata do të jetë për të mburojë nga zjarri i xhehenemit. Një grua tha: “Dhe dy, e ai tha: “Dhe dy”.
Nga Kurra bin Ijas, Allahu qoftë i kënaqur me të, përcillet se një burrë vinte te Pejgamberi a.s., me djalin e tij dhe Pejgamberi a.s. , i tha: A e doni atë? Tha: Po o i Dërguar i Allahut, Allahu të dashtë ty ashtu siç e dua unë atë! Pejgamberi, alejhi selam për ca kohë nuk po e shihte këtë njeri dhe tha: Çfarë bëri filani, biri i filanit? Ata i thanë: “O i Dërguari i Zotit, atij i vdiq djali.” Pastaj Pejgamberi, alejhi selam, i tha babait të tij: A nuk do të doje që kur të shkosh nëpër dyert e Xhenetit ta gjesh djalin tënd duke pritur për të hapur derën ty!? Një burrë tha: O i Dërguari i Zotit: A është vetëm për të ky shpërblim apo për të gjithë ne? Ai tha: Përkundrazi, për të gjithë ju. Transmetohet nga Ahmedi dhe El-Mundhiri ka thënë: Transmetuesit e tij janë transmetues të Sahihut.
Në një transmetim nga Nesaiu, përcillet se: Kur Profeti i Allahut, alejhi selam, ulej, pranë tij uleshin një grup nga shokët e tij, duke përfshirë një burrë që kishte me vete një djalë të vogël. Ai i vinte pas shpine dhe i ulej përpara. Ky djalë i vogël vdiq e kështu babai nuk po merrte më pjesë në këto tubime. Pejgamberi, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, nuk po e shihte më këtë burrë dhe pyeti: Përse nuk po e shoh filanin!? Ata i thanë: “O i Dërguari i Allahut, djali i tij që e ke parë vdiq.” Profeti, alejhi selam, e takoi atë dhe e pyeti për djalin e tij, ai i tha se kishte vdekur. I dërguari i Allahut e ngushëlloi dhe pastaj i tha: “O filan, cila gjë do të ishte më e dashur për ty, që ta gëzosh jetën me djalin tënd apo të vish në çdo derë prej dyerve të Xhenetit e të shohësh se ai është para teje aty e pret që ti hapë për ty!? Ai tha: O Pejgamber i Zotit, dëshiroj që ai të më paraprijë te dera e Xhenetit dhe ti hapë ato për mua, kjo është më e dashur për mua. Ai tha: Kjo është për ty.
Të dy transmetimet janë vërtetuar nga Albani.
Në hadith transmetohet se: Çdo muslimani që i vdesin tre fëmijë të cilët nuk e kanë arritur moshën e përgjegjësisë, Allahu me mëshirën e Tij i fut në Xhenet. I dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë: U thuhet atyre: Hyni në Xhenet. Mirëpo ata thonë: Pasi të hyjnë baballarët tanë. Atëherë u thuhet: Hyni në Xhenet ju dhe baballarët tuaj. Këtë hadith e ka transmetuar En Nesaij dhe e ka saktësuar Albani.
Transmeton Muslimi në Sahihun e tij nga Ebu Hasani, i cili ka thënë: I thashë Ebu Hurejres: Dy djemtë e mi kanë vdekur, a nuk po më tregoni nga i Dërguari i Zotit, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi, ndonjë hadith me të cilin mund të ngushëllojmë veten për të vdekurit tanë. Ai tha: Po, të vegjlit e tyre janë çapkënët e Xhenetit. Kur dikush prej tyre gjen një prej prindërve apo të dy i kap prej rrobës së tyre ose prej dore e nuk i lëshon derisa Allahu ti fusë edhe ata në xhenet.
El-Nevevi ka thënë në Sherh Muslim: Kjo është dëshmi se fëmijët muslimanë do të jenë në Xhenet, dhe një grup dijetarësh kanë shënuar konsensusin e muslimanëve për këtë përfundim. El-Mazari ka thënë: Sa i përket fëmijëve të Pejgamberëve, paqja dhe mëshira qofshin mbi ta, konsensusi është se ata janë në Xhenet, dhe sa i përket fëmijëve të muslimanëve të tjerë, shumica e dijetarëve janë unanim në përfundimin se ata patjetër do të jenë prej banorëve të Xhenetit, sipas fjalës së Allahut, të Madhëruarit:
“E ata që besuan dhe pasardhësit e të cilëve i pasuan me besim, Ne do t’i bashkojmë me pasardhësit e tyre.” (Surja Tur; 21).
Këtë që përmend Neveviu e mbështet edhe Buhariu në një transmetim prej Samurah ibn Xhundub, se Profeti, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, në hadithin e gjatë të ëndrrës ka thënë: Kështu u nisëm dhe erdhëm në një livadh plot gjelbërim, në të cilin gjendeshin gjithë ngjyrat e pranverës, dhe ja, midis livadhit ishte një burrë shtatlartë, kokën e të cilit mezi e shihja që ngrihej lart në qielli. Rreth e rrotull këtij burri kishte aq shumë fëmijë që kurr më parë nuk kam parë aq shumë. Unë u thashë atyre (engjujve): Kush është ky dhe ç’janë këto? Më thanë: Shko, shko.
Pastaj më thanë: Sa i përket burrit të gjatë në kopsht, ai është Ibrahimi, paqja e Allahut qoftë mbi të, dhe sa u përket fëmijëve përreth janë fëmijë që kanë vdekur në natyrshmëri të pastër.
Përktheu: Arjan Haskasa
Dosje: Durimi, ngushëllim