Bazat mbi të cilat ngrihen punët

Bazat mbi të cilat ngrihen punët

Zoti ynë i Lartësuar ka thënë për të dërguarin e Tij -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të-:

وَإِن تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا

“… e nëse ju i bindeni atij do të udhëzoheni …” Nur: 54.

Gjithashtu ka thënë i Lartësuari për të -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të-:

وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى  إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى

“Me të vërtetë ai nuk flet nga vetja e tij, por ajo çka thotë nuk është gjë tjetër vetëm se shpallje që i shpallet atij” Nexhm: 3-4.

I dërguari i Allahut -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të- ka thënë:

ألا إني أوتيت القرآن و مثله ومعه

“Mua më është shpallur Kurani dhe diçka e ngjashme me të (d.m.th suneti)”[1].

Është e ditur për të gjithë muslimanët se udhëzimi i Pejgamberit -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të- është gjithëpërfshirës për jetën e njerëzve nga të gjitha aspektet e saj, fetare dhe jo fetare, në bindjen ndaj tij është shpëtimi, në pasimin e tij është fitorja dhe qëndrueshmëria, kurse në mosbindjen e tij është humbja dhe poshtërimi, e në mospërfilljen e ligjilacionit të tij është shkatërrimi dhe përçmimi.

Prej fjalëve më të mëdha që ka thënë Pejgamberi ynë -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të- është hadithi të cilin e ka transmetuar imam Buhari dhe Muslimi nga Umer ibn Hatabi -Allahu qoftë i kënaqur prej tij- ku ka thënë:

إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّةِ وَإِنَّمَا لِامْرِئٍ مَا نَوَى فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ فَهِجْرَتُهُ إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى دُنْيَا يُصِيبُهَا أَوْ امْرَأَةٍ يَتَزَوَّجُهَا فَهِجْرَتُهُ إِلَى مَا هَاجَرَ إِلَيْهِ

“Veprat vlerësohen sipas qëllimeve dhe çdokujt i takon ajo që e ka për qëllim. Prandaj, kush shpërngulet (bën hixhret) për shkak të Allahut dhe Të Dërguarit të Tij, shpërngulja e tij është për Allahun dhe Të Dërguarin e Tij. Ndërsa kush shpërngulet të fitojë disa të mira të kësaj bote ose të martohet me ndonjë femër, shpërngulja e tij vlerësohet për atë që është shpërngulur”.

Ajka e punës është sinqeriteti, me sinqeritet zemrat qëndrojnë të udhëzuara dhe të qëndrueshme dhe me sinqeritet njeriu e gjen rrugën e fesë së tij të saktë, kështu që u vjen gjërave nga dyert e tyre.

Me sinqeritetin e vërtetë –duke e pasuar atë në mënyrë të saktë- muslimani e din se cilat janë obligimet e tij, dhe cilat janë të drejtat e të tjerëve nga tij, dhe me anë të saj ai i kthen gjërat në vendet e veta dhe vepron ashtu siç duhet pa i tejkaluar kufijtë në ekstrem.

Ky hadith është njëri prej haditheve që mbi të ndërtohen bazat në kuptimin e fesë tonë të pastër; sepse qëllimi është baza e punëve, dhe fillimi i një nisjeje të saktë dhe baza e drejtimit të vërtetë.

Imam Ebu Ubejde –Allahu e mëshiroftë- ka thënë: “Nuk ka nga lajmet e të dërguarit të Allahut -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të- më gjithëpërfshirës, më e pasur, dhe më shumë përfitime se sa ky hadith”.

Imam Abdurrahman ibn Mehdi –Allahu e mëshiroftë- ka thënë: “Ai i cili dëshiron të shkruaj një libër le ta filloj atë me këtë hadith”.

Është obligim për çdo musliman që ta përmisoj nijetin (qëllimin) e tij në mënyrë që t’i shikojë të gjitha gjërat ashtu siç janë pa asnjë mashtrim apo zbukurim, e nëse i qetësohet zemra e tij me sinqeritet atëherë është musliman i vërtetë. Kështu zemra e tij është në përputhshmëri me gjymtyrët e tij, dhe pjesa e brendshme e tij është në përputhshmëri me atë të jashtmen e tij, dhe kjo është nga qëllimet më të mëdha që ka kjo fe dhe nga gjërat më të rëndësishme që Allahu i Lartësuar ka dërguar pejgamberët dhe të dërguarit.

Allahu është mbikëqyrës i besimtarëve.

Marrur nga revista “El Esaletu”: 1/9-10.

Shkroi: Alij ibn Hasen el Halebij.

Përktheu: Ylli Rama.

[1] Transmeton Ebu Davudi me numër: 4604 dhe imam Ahmedi: 4/131 nga Mikdam ibn Ma’dij me sened të saktë.