“Nuk i lejohet (njeriut te ditur) që vetes t`i jape fetva lehtesuese ndersa tjetrit tia ndaloje ate (lehtesimin). Gjithashtu nese ne nje ceshtje ka dy mendime, njeri qe e lejon e tjetri qe e ndalon, nuk i lejohet te zgjedhe per veten mendimin qe e lejon dhe per te tjeret mendimin qe e ndalon. E kam degjuar shejhun tim (ibn Tejmijen) duke thene: Kam degjuar disa udheheqes qe tregonin per disa (te ditur): Kur kishte ne nje çeshtje tri mendime, njeri qe e lejon, tjetri qe e ndalon dhe i fundit qe e detajon, ata mendimin e lejimit ia jepnin vetes dhe te ndalimit ua jepnin te tjereve dhe keshtu veprohej.
[I’lam el Mueki’ijn 4/162].