Shenja e parë e afrimit të orës së fundit të dynjasë

Shenja e parë

Dërgimi i profetit të fundit Muhamedit -alejhi selam-

Allahu i Madhëruar ka caktuar në caktimin e Tij të hershëm se në këtë botë njerëzore do të dërgojë profetë për t’i orientuar dhe udhëhequr njerëzit në rrugën e drejtë, siç edhe ka caktuar se bota e tyre një ditë do të marrë fund gjëra për të cilat ka njoftuar në të gjithë librat e Tij dhe e kanë përcjellë të gjithë profetët e Tij. Kështu që sa do që të zgjasë kjo botë do vijë një ditë që do të jetë dita e fundit, dhe sado që të shkelin në të këmbë profetësh do vijë një profet që do jetë profeti i fundit. Për pasojë të të dyjave do ketë një lidhje mes ditës së fundit të dynjasë dhe profetit të fundit të saj, lidhje e cila do të realizohej me profetin tonë Muhamedin -alejhi selam.

Përfundimi i profetësisë me Muhamedin -alejhi selam-

Allahu i Madhëruar e ka përmendur qartë në Kuran përfundimin e profetësisë me Muhamedin -alejhi selam- dhe ka thënë:

مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا

“Muhamedi nuk është babai i askujt prej burrave tuaj, por është i Dërguari i Allahut dhe vula e profetëve. Allahu është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.”^[1]

Ibn Kethiri -Allahu e mëshiroftë- në komentimin e ajetit thotë: “Ky ajet është i qartë se nuk ka lajmëtar (nebij) tjetër pas tij. Dhe nëse nuk do të ketë lajmëtar pas tij nuk do të ketë as të dërguar (resul), sepse pozita e të dërguarit është më e veçantë se pozita e lajmëtarit ngase çdo i dërguar është lajmëtar dhe jo e kundërta.”^[2]

Imam Es-Sefarinij dijetari i njohur i besimit Islam (akides) në lidhje me arsyet e përfundimit të profetësisë me Muhamedin -alejhi selam- thotë: “Kjo ngase (Muhamedi -alejhi selam-) u dërgua me më të mirin libër, më të plotin sheriat dhe më të përsosurën fe për të plotësuar me të çdo fe tjetër.”^[3]

Ky dijetar nëpërmjet këtij citati do të thotë: Mos mendo o njeri se përfundimi i profetësisë ishte vendim i rastësishëm apo thjesht pretendim, por ishte vendim i hershëm i caktuar me dijen dhe urtësinë e Allahut e cila me arsyet e saj e bëri të panevojshme dërgimin e një profeti tjetër pas tij, siç ka ardhur në hadith:

“Unë jam robi i Allahut dhe i shkruar në librin bazë të shënimeve ‘Profeti i Fundit’, që kur Ademi ishte i shtrirë përtokë në baltën e tij.”[4]

Duke parë në Kuran dhe në Hadithe gjejmë se arsyet e lartpërmendura janë të vërtetuara me citate nga Kurani dhe Hadithi, dhe ja ku po e përmendim më gjerësisht përshkrimin e tyre

 E para: Muhamedi -alejhi selam- u dërgua në kohën më të mirë të historisë njerëzore.

Ebu Hurejra -radiallahu anhu- tregon se Profeti -alejhi selam- ka thënë:

“Jam dërguar në brezin më të mirë të bijve të Ademit. Kanë kaluar brezat njëri pas tjetrit derisa u dërgova në brezin që po jetoj.”^[5]

Ed-Dihleuij (dijetar i njohur indian -Allahu e mëshiroftë-) thotë: “Mirësia dhe përzgjedhja (e përmendur në hadith) janë për moralet e larta dhe virtytet fisnike.”^[6]

Ndërsa vet Muhamedi -alejhi selam- ishte më i miri i këtij brezi, siç ka ardhur në hadith:

“Allahu i krijoi krijesat dhe më vendosi në llojin më të mirë. Pastaj i ndau ata në dy grupe dhe më vendosi në grupin më të mirë. Pastaj i ndau ata në fise dhe më vendosi në fisin më të mirë. Pastaj i ndau ata në shtëpi dhe më vendosi në shtëpinë dhe trungun më të mirë. Kështu, unë i përkas shtëpisë më të mirë dhe jam më i miri prej jush në shpirt.”^[7]

Ndarjet për të cilat bëhet fjalë në hadith, siç thotë dijetari El-Mul-la Ali El-Karij -Allahu e mëshiroftë- janë: Ndarja e parë është ndarja e krijesave në njerëz dhe xhind dhe Profeti -alejhi selam- ishte nga lloji i njerëzve. Ndarja e dytë është ndarja e njerëzve në arabë dhe jo arabë dhe ai ishte prej arabëve. Ndarja e tretë është ndarja e arabëve në fise dhe ai ishte nga fisi i Kurejshëve. Ndarja e katërt është ndarja e Kurejshëve në barqe dhe ai ishte nga barku i Beni Hashim.^[8]

Pra, koha e dërgimit të profetit Muhamed ishte koha më e mirë e njerëzimit për nga lloji i njerëzve, gjë e cila do të ndikonte edhe në cilësinë e këtij umeti dhe në përhapjen e tij.

E dyta: Përshtatshmëria dhe përsosmëria e fesë së Muhamedit -alejhi selam-.

Allahu i Madhëruar e përshtati fenë e këtij Profeti me natyrën njerëzore, edhe për nga ana e besimit edhe për nga rregullat e saj. Ebu Umame El-Bahilij -radiallahu anhu- tregon se Profeti -alejhi selam- ka thënë:

“Jam dërguar me fenë e drejtë dhe të lehtë.”^[9]

Fjala e tij [me fenë e drejtë] domethënë me fenë e teuhidit (adhurimi i Allahut, Zotit të vetëm të krijesave), feja e Ibrahimit e cila as nuk përzihet me shirk dhe as pajtohet me idhujtarinë. Kjo është natyra njerëzore dhe vetëm me këtë besim përshtaten krijesat e Allahut.

Fjala e tij [me fenë e lehtë] domethënë jo me fenë e vështirë siç e kishin umetet e mëparshme hebrenjtë dhe të krishterët, sepse hebrenjtë patën rregulla të vështira për shkak të mosbindjes së tyre ndaj porosive të Allahut. Ndërsa të krishterët ishin vetë shkaku i vështirësive duke i ngarkuar vetet e tyre me detyra mbi atë që kishte kërkuar Allahu dhe mbi atë që është në natyrën njerëzore, si; braktisja e të mirave të kësaj bote për t’u marrë me adhurim.

Në lidhje me përsosmërinë Allahu i Madhëruar në Kuran thotë:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا

“Sot ua përsosa fenë tuaj, e plotësova mirësinë Time ndaj jush dhe zgjodha që Islami të jetë feja juaj.”^[10]

Ibn El-Kajimi -Allahu e mëshiroftë- në lidhje me ajetin thotë: “Vëzhgoje me kujdes se si e përshkruan fenë të cilën e zgjodhi për ta me përsosmëri dhe mirësinë me të cilën i mbuloi, gjë që tregon se në këtë fe nuk ka; mangësi, të meta, gabime dhe as ndonjë gjë që qëndron jashtë urtësisë, por ajo është e plotë në bukurinë dhe madhështinë e saj.”^[11]

Ibn Kethiri -Allahu e mëshiroftë- në lidhje me këtë ajet shton: “Kjo është mirësia më e madhe e Allahut të Madhëruar për këtë umet. Ua plotësoi atyre fenë dhe nuk kanë nevojë për fe dhe as për profet tjetër veç profetit të tyre -paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të-. Prandaj dhe Allahu e bëri atë të fundit të profetëve dhe e dërgoi tek njerëzit dhe tek xhinët.”^[12]

E treta: Muhamedi -alejhi selam- pati ndjekësit më të mirë.

Allahu i Madhëruar në Kuran thotë:

كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ

“Ju jeni umeti më i mirë i dalë për njerëzimin (sepse); urdhëroni për të mira, ndaloni nga të këqijat dhe e besoni Allahun.”^[13]

Profeti -alejhi selam- në lidhje me këtë ajet thotë:

” إِنَّكُمْ تَتِمُّونَ سَبْعِينَ أُمَّةً , أَنْتُمْ خَيْرُهَا وَأَكْرَمُهَا عَلَى اللهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى

“Ju plotësoni numrin shtatëdhjetë të umeteve. Ju jeni më të mirët prej tyre dhe më të shtrenjtë për Allahun e Madhëruar.”^[14]

Ndërsa Ebu Hurejra -radiallahu anhu- në komentimin e ajetit thotë: “Jeni umeti më i mirë i njerëzve për njerëzit.”^[15]

Shejhul Islam Ibn Tejmije thotë: “Allahu i Madhëruar qartëson se ky është umeti më i mirë për njerëzit, dhe kështu ata janë më të dobishmit për ta dhe bamirësit më të mëdhenj ndaj tyre. Ata e plotësuan çështjen e tyre me urdhërimin për në të mira dhe ndalimin nga e keqja, si nga cilësia ashtu edhe nga sasia, duke urdhëruar për çdo të mirë dhe duke ndaluar nga çdo e keqe çdo njeri. Ndërsa umetet e tjera nuk kanë urdhëruar çdokënd për çdo të mirë dhe as ndaluan çdokënd nga çdo e keqe.”^[16]

Ndjekësit më të mirët të këtij Profeti ishin ata të fillimit të tij, siç thotë Profeti Muhamed -alejhi selam-:

“Më të mirët e njerëzve janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, pastaj ata që vijnë pas tyre.”^[17]

Shejhul-Islam Ibn Tejmije -Allahu e mëshiroftë- përsëri sqaron: Kushdo që vëren me kujdes historinë e tyre me dije dhe mendjemprehtësi dhe se çfarë mirësish u dhuroi Allahu i Madhëruar, e di me plot siguri se ata ishin më të mirët e krijesave pas profetëve. Nuk ka pasur dhe as do të ketë si ata, dhe se ata janë ajka e brezave të këtij umeti i cili është më i miri dhe më i shtrenjti i umeteve për Allahun.”^[18]

Pra umeti i Muhamedit -alejhi selam- është umeti më i mirë i dalë nga mesi i njerëzve dhe më të mirët prej tyre për njerëzit.

Katër: Njësimi i fesë së njerëzve me fenë e Muhamedit -alejhi selam-.

Pasi që Allahu i Madhëruar dërgoi profetin më të mirë, i dha fenë më të mirë dhe umeti i tij është umeti më i mirë, atëherë nuk mbeti tjetër veçse njësimi i fesë së njerëzve për t’a bërë profetin Muhamed profet të mbarë njerëzimit.

Abdullah bin Amr bin El-As -radiallahu anhu- tregon se Profeti -alejhi selam- ka thënë: “Jam dalluar mbi profetët e tjerë me gjashtë veçori:

1- Të shprehurit me fjalë pak dhe kuptim të plotë.

2- Jam ndihmuar kundër armiqve me tmerrin që hedh Allahu në zemrat e armiqve të mi dhe ata më frikësohen një muaj larg.

3- Më janë lejuar plaçkat e luftës dhe nuk i janë lejuar askujt para meje.

4- Më është bërë toka xhami dhe pastërti. Kudo që më zë namazi marr tejemum dhe falem. Ndërsa ata që ishin para meje e shihnin gabim të madh dhe nuk faleshin veçse në faltoret e tyre.

5- Profetët dërgoheshin te popujt e tyre në veçanti ndërsa unë jam dërguar te të gjithë njerëzit.

6- Me mua është mbyllur profetësia.”^[19].

Pra, dërgimi i profetit Muhamed -alejhi selam- për të gjithë njerëzit çoi në mbylljen e profetësisë, gjë e cila siç thamë më lart e lidhi atë drejtpërdrejtë me orën e fundit të dynjasë.

Profeti Muhamed -alejhi selam- dhe ora e fundit e dynjasë.

Lidhja e profetit Muhamed -alejhi selam- me orën e fundit të dynjasë është përmendur edhe në Kuran edhe në Hadith.

Përsa i përket Kuranit, mendohet se kjo çështje të jetë përfshirë te fjala e Allahut:

فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ

“A mos vallë mohuesit presin vetëm orën e fundit të dynjasë? Atëherë ,shenjat e saj kanë ardhur.”

Hasen El-Basriu -Allahu e mëshiroftë- në lidhje me fjalën e Allahut; [Atëherë, shenjat e saj kanë ardhur] thotë: “Muhamedi -alejhi selam- është prej shenjave të saj.”[20]

Ibn Kethiri -Allahu e mëshiroftë- pas këtij citati thotë: “Është siç ka thënë ai. Dërgimi i të dërguarit të Allahut -alejhi selam- është prej shenjave të orës së fundit sepse ai është profeti i fundit me të cilin Allahu e plotësoi fenë dhe ua qartësoi të vërtetën të gjithë njerëzve.”[21]

Gjithashtu, imam El-Kurtubiu -Allahu e mëshiroftë- në lidhje me këtë çështje, thotë: “Shenjat e orës së fundit janë përmendur në Kuran kur ka thënë: [Atëherë, shenjat e saj kanë ardhur.] E para e tyre është Profeti -alejhi selam- sepse ai është profeti i kohës së fundit. Ai u dërgua dhe nuk ka mes tij dhe kiametit profet tjetër.”^[22]

Ndërsa në hadithet profetike kjo çështje është akoma më e qartë, dhe prej haditheve më të njohura në lidhje me të është hadithi i dy gishtave siç tregon Xhabir bin Abdilah -radiallahu anhu:

“Profeti -alejhi selam- kur mbante hytbe i skuqeshin sytë, e ngrinte zërin, fliste ashpër sikur të ishte paralajmërues i ardhjes së një ushtrie armike dhe thoshte: Jam dërguar unë dhe ora e fundit e dynjasë si këta dy gishta, – duke bashkuar gishtin tregues me gishtin e mesit.”^[23]

Fjala e tij [si këta dy gishta] siç thotë El-Kadij Ijad (komentuesi i njohur i haditheve i vdekur në vitin 544 H -Allahu e mëshiroftë-) në shpjegimin e këtij hadithi: “Është shembull i marrë për afërsinë mes të dyjave që do të thotë: Ashtu si nuk ka mes dy gishtave gisht tjetër dhe secili prej tyre lidhet me tjetrin, ashtu edhe mes Muhamedit -alejhi selam- dhe orës së fundit nuk ka profet tjetër. Ose për të treguar për kohën mes tyre e cila është aq sa zgjatet gishti i mesit mbi gishtin tregues.”[24]

Të dy komentimet janë të sakta sepse Profeti -alejhi selam- është edhe Profeti i fundit, edhe koha mes tij dhe orës së fundit është më e shkurtër në krahasim më atë që ka kaluar prej dynjasë, siç ka ardhur në disa hadithe.

Transmetohet nga Ibn Omeri dhe Ebu Said El-Hudrij -radiallahu anhu- se Profeti -alejhi selam- ka thënë:

“O njerëz! Nuk ka mbetur nga dynjaja juaj në lidhje me atë që ka shkuar veçse aq sa ka mbetur prej ditës tuaj (ndërkohë që dielli i ishte afruar perëndimit).”[25]

Si dhe hadithi i Ebu Xhebira -radiallahu anhu- i cili tregon se Profeti -alejhi selam- ka thënë:

“Jam dërguar në fillim të erës (nesim) së orës së fundit.”^[26]

Fjala [nesim] në gjuhën arabe është për erën e lehtë e cila i paraprin erës së fortë, dhe kështu edhe profeti Muhamed -alejhi selam- është fillimi i orës së fundit të dynjasë.

Madje në një hadith tjetër Profeti -alejhi selam- tregon se ai me orën e fundit konkurrojnë, siç tregon Enes bin Malik -radiallahu anhu- se Profeti -alejhi selam- ka thënë:

“Nuk jam i dynjasë dhe as dynjaja nuk është prej meje. Unë jam dërguar dhe me orën e fundit konkurojmë.”[27]

Konkurenca mes Profetit -alejhi selam- dhe orës së fundit të dynjasë është theksuar dhe sqaruar më shumë në hadithin e Sehl bin Sead -radiallahu anhu-, i cili tregon tregon se Profeti -alejhi selam- ka thënë:

“Shembulli im dhe shembulli i orës së fundit janë si këta dy gishta – dhe ndau mes gishtave, gishtit të mesëm dhe gishtit tregues. Pastaj tha: Shembulli im dhe shembulli i orës së fundit është si shembulli i dy kuajve në garë. Pastaj tha: Shembulli im dhe shembulli i orës së fundit është si shembulli i një burri të cilin populli i tij e ka nisur për të parë rrugën, dhe kur e pa se po i’a kalojnë bëri me shenjë me rrobën e tij duke thirrur: Erdhën, erdhën! Unë jam ai (burrë), unë jam ai.”[28]

Këto dy hadithe në përshkrimet e tyre përmbajnë:

1- Konkurenca është në lidhje me kohën e ndodhjes së tyre, që do të thotë mes dërgesës së Muhamedit -alejhi selam- dhe ardhjes së orës së fundit të dynjasë.

2- Konkurenca mes tyre është aq e fortë sa Profeti -alejhi selam- herë e përshkruan si konkurencë me dy kuajve të shpejtë e herë si konkurencë mes dy burrave, ku njëri është i frikësuar për popullin e tij e tjetri është armiku i tij që do t’a kapë gafil.

3- Përfundimi i kësaj konkurence është se Profeti -alejhi selam- fitoi dhe kështu ora e fundit do të jetë menjëherë pas tij.

Kjo afërsi e madhe mes Profetit -alejhi selam- dhe orës së fundit të dynjasë i ka dhënë atij disa emra që kanë lidhje me këtë çështje, prej tyre: Grumbulluesi (El-Hashir), I fundit (El-Akib), Vula (El-Khatem) dhe Ndjekësi i gjurmëve (El-Mukaffij).

Xhubeir bin Mut’im -radiallahu anhu- tregon se Profeti -alejhi selam- ka thënë:

“Unë kam disa emra: Unë jam Muhamedi dhe Ahmedi. Unë jam Fshirësi me të cilin Allahu fshin kufrin (mohimin). Unë jam Grumbulluesi (El-Hashir) pas gjurmëve të të cilit grumbullohen njerëzit. Unë jam i Fundit (El-Akib), dhe unë jam Vula (El-Khatem) i cili nuk ka pas tij profet tjetër.”^[29]

Ebu Musa El-Esh’arij -radiallahu anhu- tregon se Profeti -alejhi selam- na përmendte emrat e tij dhe na thoshte: Unë jam: Muhamedi, Ahmedi, Ndjekësi i gjurmëve (El-Mukaffij), Grumbulluesi (El-Hashir), profeti i pendimit, profeti i mëshirës, dhe profeti i sprovave.”^[30]

Emrat El-Hashir dhe emri El-Khatem janë shpjeguar nga vet Profeti -alejhi selam- siç duket qartë nga hadithi i parë.

Emri El-Akib d.m.th. i fundit sepse ai erdhi pas të gjithë profetëve -alejhim selam. Dallimi mes këtij emri dhe emrit El-Khatem është se El-Akib tregon më shumë për renditjen ndërsa El-Khatem për mbylljen.

Ndërsa emri El-Mukafij d.m.th. ndjekësi i gjurmëve të profetëve, sepse ai erdhi në fund të karvanit të tyre dhe ndoqi bashkë me mësimet e tij mësimet e atyre që ishin para tij.

Të gjithë këta emra në domethënien e tyre përmbajnë lidhjen e tij me orën e fundit të dynjasë. Ja çfarë thotë imam Ibn Raxhebi -Allahu e mëshiroftë- për emrin El-Hashir dhe emrin El-Akib: “Emri El-Hashir d.m.th. ai i cili pas largimit të tij njerëzit grumbullohen për ringjalljen e tyre. Që do të thotë se ringjallja dhe grumbullimi i tyre do të jetë pas dërgesës së tij. Pra, ai është i dërguari me mesazhin hyjnor dhe menjëherë pas tij do të mblidhen njerëzit drejt grumbullimit të tyre.

Ndërsa emri El-Akib do të thotë se ai erdhi në fund të të gjithë profetëve dhe nuk ka pas tij profet, dhe kështu dërgimi i tij është prej shenjave të kiametit.”[31]

Dr. Abdullah Nabolli

—————————————–

[1] Suretu El-Ahzab: 40.

[2] Shih T’efsir Ibn Kethir’: 6/428.

[3] Shih librin e autorit me titull “Leuami El-Enuar El-Behije”: 2/269.

[4] E transmeton imam Ahmedi dhe e saktëson shejh Albani.

[5] E transmeton imam Ahmedi dhe Buhariu.

[6] Shih librin e autorit me titull “Lumeat Et-Tenkijh”: 9/218.

[7] E transmeton Tirmidhiu dhe Ahmedi, dhe e saktëson shejh Albani.

[8] Shih librin e autorit me titull “Merkat El-Mefatijh”: 9/3683.

[9] E transmeton Ahmedi dhe e saktëson shejh Albani.

[10] Suretu El-Maide: 3.

[11] Shih librin e autorit me titull “Miftah Dar Es-Seadeh”: 1/302.

[12] Shih Tefsir Ibn Kethir: 3/26.

[13] Suretu Ali Imran: 110.

[14] E transmeton Tirmidhiu dhe Ahmedi, dhe e saktëson sheih Albani.

[15] E transmeton Buhariu.

[16] Shih librin ‘Mexhmu El-Fetaua’: 28/123.

[17] E transmeton Buhariu dhe Muslimi.

[18] Shiko librin e autorit me titull “El-Akide El-Uasitije”: 122.

[19] E transmeton imam Ahmedi, Buhariu dhe Muslimi.

[20] Shih ‘Tefsir Ibn Ebi Hatim’: 10/3298.

[21] Shih ‘Tefsir Ibn Kethir’: 7/315.

[22] Shih librin e autorit me titull “Et-Tedhkira” : 1219.

[23] E transmeton Buhariu dhe Muslimi.

[24] Shih librin e autorit me titull ‘Ikmal El-Mu’lim’: 3/268.

[25] E transmeton Ahmedi dhe Tirmidhiu, dhe e saktëson shejh Shuajb El-Arnaut.

[26] E transmeton Hakimi dhe e saktëson shejh Albani.

[27] E transmeton Dija El-Makdisij dhe e saktëson shejh Albani.

[28] E transmeton imam Ahmedi dhe e saktëson shejh Albani.

[29] E transmeton Buhariu, Muslimi dhe Tirmidhiu.

[30] E transmeton Muslimi dhe Ahmedi.

[31] Shih librin e autorit “Feth El-Barij”: 4/336.