E vërteta mbi fenë e Jehudëve (JUDAIZMIN) Pjesa e dytë

 KABALA DHE MISTICIZMI JEHUD

Deri tani përmendëm se jehudët e konsiderojnë veten popull të zgjedhur dhe superior mbi gjithë popujt dhe krijesat e tjera. Tani do kuptojmë pak më shumë se “si” e “pse”.

Në misticizmin jehud , i cili ka karakter panteistik[1](sepse kemi krijesa të  cilat janë edhe zot edhe krijim njëkohësisht ngaqë shkojnë duke krijuar njëri-tjetrin), universi sundohet nga disa perëndi ku një perëndi krijon një tjetër, e kjo një tjetër e kështu  me radhë derisa mbërrihet tek niveli më i ulët i perëndive të  krijuara: ëngjëjt.
Kështu –sipas teorive mistike jehude- kemi “Shkakun e parë”  i cili ka krijuar 2 perëndi : “Atin” (ose “Urtësinë”) dhe “Nënën” (ose “Diturinë”). Nga martesa mes këtyre të dyve kanë lindur dy zota të  tjerë: “Biri”(ose “Fytyra e Vogël”, “I Bekuari i Shenjtë” etj ) dhe “Bija”  (e quajtur “Zonjë” [latinisht:”Matronit”], “Shekinah”, “Mbretëreshë” etj.).[2]
Këta dy zota të rinj duhet të bashkohen (ciftëzohen), mirëpo shkaqe të shumta kanë çuar në ndarjen e tyre. Nga ana tjetër, edhe Djalli me intrigat e tij, përpiqet të ndalojë ciftëzimin e dy zotave duke dhunuar seksualisht ‘Bijën’ (ose veç ka tentuar- ka mendime të  ndryshme mbi këtë), duke e joshur atë vazhdimisht etj.
Populli Jehud është i zgjedhuri që nëpërmjet lutjeve dhe akteve të tyre fetare të  realizojnë  bashkimin e përsosur hyjnor të dy zotave[3].
Për ta bërë këtë , jehudi i devotshëm herë duhet të adhurojë herv Zotin, herë Djallin, herë engjejt, sido që ta kërkoje situata, mjaft që të arrihet qëllimi (bashkimi seksual mes zotit mashkull dhe zotit femër) [Kujtojmë parimin jehud: ‘Qëllimi justifikon mjetin’]. Kështu, para shumicës së akteve rituale, të cilat çdo jehud i kryen shumë herë çdo ditë, recitohet formula kabaliste në vijim:”Për hir të aktit [seksual] të të Bekuarit të Shenjtë dhe Shekinës së tij…”. Lutjet Jehude të mëngjesit synojnë të ndihmojnë, qoftë edhe përkohësisht, bashkimin seksual mes dy zotave të rinj. [4]
Gjithashtu ka akte e lutje të  tjera fetare në të cilat adhurohen ëngjëjt[5]. (për t’i mashtruar ata, gjithçka në fuksion të bashkimit seksual të dy zotave) dhe rituale të  tjera fetare në të cilat adhurohet Djalli (që të ‘merret me të mira’ ) sepse, sipas besëtytnisë jehude, Djalli i pëlqen aq shumë adhurimet e jehudëve saqë kur i kushtohen disa prej tyre, ai habitet dhe qoftë edhe për pak kohë nuk e bezdis ‘Bijën’.
.Madje edhe sakrificat me djegie që behen në Tempull, kabalistët  një pjesë të tyre ia ofrojnë Djallit (7 ditët e para të festës së Tempullit jehud kurbanët (sakrificat) janë për Djallin (e jo Zotin)në mënyrë që më pas ai të jetë i zenë (e mos të ndërhyjë) kur, në ditën e tettë, sakrifica t’i kushtohet Zotit.
E sa shumë shembuj të tillë mund të jepen.

Është e qartë  që një fe e tillë, veç me monoteizmin që s’ka lidhje.
E megjithatë misticizmi jehud nuk mbaron me kaq por vazhdon më thellë në atë  që quhet: kabala.

KABALA
“Mjerë njeriu që sheh në Teurat veç vargje dhe fjalë, sepse nëse realisht ai do përmbante veç aq, atëherë ne që sot do mundeshim të hartonim një Teurat edhe më të admirueshëm se ai… Vargjet e Teuratit nuk janë veçse veshja e sipërme e tij. Mjerë ai që veshjen e sipërme të Teuratit e pandeh për Teuratin. Ka njerez të marrë të cilët kur shohin një njeri me veshje të  bukur, u ngelet shikimi aty dhe e pandehin rrobën për trup, ndërkohë që ekziston një gjë edhe më e çmuar se ai e që është shpirti….Të “Urtët”, shërbëtorët e Mbretit Suprem, ata që qëndrojnë në majat e Sinait, janë të preokupuar vetëm me shpirtin, i cili është baza e gjithë pjesës tjetër, pra vetë  Teuratit. Dhe në të ardhmen, ata do jenë të përgatitur për ta studiuar Shpirtin e Shpirtit që merr frymë në Teurat” (Aristotle, De Coelo, Libri2 , kapitulli 3. Sipas: “Urtësitë  sekrete të Kabalës” të  J.F.C Fuller)

Jehudët thonë (në “Sepher Yetzirah”  Knut Stenring, Chap. I, 1, 2.): “Gloria Dei est Celare Verbum.”  (është nga hirësia e Zotit që të fshihen gjërat) . Sipas teorive mistike jehude, Zoti zgjodhi një grup ëngjëjsh të cilëve u mësoi sekretet e universit (Kabalën). Pas rënies së njeriut, ëngjëjt me mirësi ia zbuluan këto sekrete të fuqishme njeriut, në mënyrë që ai të kishte  mundësinë të rifitonte përsëri nderin e humbur dhe lumturinë. Nga Ademi , sekretet e Kabalas kaluan deri tek Nuhu (Noa) dhe më pas tek Ibrahimi (Abrahami) i cili i dërgoi ato deri në Egjipt, ku dhe u lejua që një pjesë e kësaj doktrine të  shfaqej ndër njerëz.  Musai (Moisiu), i mësoi këto sekrete pikërisht në Egjipt, nëpërmjet edukimit të lartë që iu dha. Ai i përforcoi edhe më shumë kur u arratis nga Egjipti, duke jo vetëm i praktikuar ato, por edhe- sipas pandehjeve të jehudëve-  duke u thelluar e forcuar në mësimin e tyre nëpërmjet një ëngjëlli që e mësonte .
Jehudët pretendojnë se pikërisht njohuritë e Musës mbi Kabalën ishin çfarë i dha atij sukses dhe fitore ndaj gjithë vështirësive që i dolën përpara. Gjatë viteve të profetësisë së tij, Musai zgjodhi rreth 70 burra të cilëve ua mësoi përsonalisht njohurinë sekrete të  Kabalës, kurse njerëzve të masave, Musai u foli me fjalë të thjeshta nëpërmjet fjalëve të  Teuratit (sepse siç thamë më lart: (gjoja) është nga hiri i Zotit ta fshehësh dijen dhe dija është vetëm për ‘të  zgjedhurit’).  Jehudët pretendojnë se Musa, jo vec që ua mësoi disa njerëzve të veçantë sekretet e Kabalës, por edhe i fshehu ato dije sekrete në mënyrë të  koduar në 4  (nga 5 gjithsej) librat e parë të Teuratit.
Njerëzit ‘e zgjedhur’ gjithmonë i mbanin sekrete këto njohuri dhe gjithashtu jetonin jetë të vetmuar, larg njerëzve injorantë. Dhe sipas jehudëve, personat që kanë aritur nivelet me të larta të dijes në Kabala, kanë qënë pikërisht Davidi (Dawudi) dhe djali i tij Solomoni (Sulejmani).
Kabala pra,  është një tërësi ‘njohurish’ sekrete, e ruajtur për mijëra vite me radhë, gojarisht, nëpër njerëz ‘të zgjedhur’.
Realisht Kabala (e vertetë) nuk transmetohet me shkrime, por me gojë, direkt nga mësuesi tek nxënësi. Dhe njohuritë e shpjeguara nëpërmjet librave (flasim sigurisht për librat e  aksesueshem disi nga personat) janë të një niveli thjesht hyrës (pra rregulla fillestare ose pak më shumë se aq) , sepse rikujtojmë se ‘fshehja e dijes është nga hiri i Zotit’ (ndoshta është më pranë së vertetës të  thuhet: dija është pushtet dhe fshehja e dijes nënkupton ruajtje pushteti!)
Dy librat (të  fesë kabaliste ) që konsiderohen si baza e njohurive (të shkruara) të  Kabalas janë : “ Sepher Yetzirah “(“Libri i Krijimit”  që thuhet të përmbajësekrete mbi strukturën e universit, krijimin etj, të  gjitha këto të bazuara mbi sisteme gjeometrike dhe numerologji sipas alfabetit hebre. Thuhet të datojë që nga shek.2 para erës sonë) dhe “ Zohar”  (“Libri i Iluminimit” ky u shfaq në publik vec rreth shek.13 dhe pretendohet të  jetë vepër e një rabini të shek.2 pas erës sonë, që njihej për magji. Zohar-i konsiderohet si një ‘komentar’ i Teuratit. Sipas Zohar, fjalet e Teuratit janë thjesht ‘mjegull’ pas së cilës fshihet një kuptim i dytë , real.)
Të dy librat së bashku, mësojnë mënyra si të ndryshosh realitetin (dmth magji) dhe kanë qënë baza mbështetëse për shumë tekste mbi metafizikën, alkiminë dhe magjinë të shkruar nga okultistët e mesjetës dhe jehudët mistikë.
Kabala pra (jo Teurati , e as Talmudi) është ‘zemra dhe jeta e Judaizmit’ (Adolph Franck)
Në ‘Zohar’ thuhet:  “Si një grua e bukur e fshehur brenda një pallati, e cila, kur i dashuri i kalon pranë, ajo hap, për një moment, një dritare sekrete nga e cila vetëm ai mund ta shohë. Pastaj ajo largohet dhe zhduket për një kohe të gjatë. Kështu edhe doktrina (sh.p e ka fjalën për Kabalën) I shfaqet vetëm ‘të zgjedhurit’, por edhe atij , jo gjithnjë njësoj: në fillim i shfaqet e mbuluar shumë dhe veç se i bën sinjal me dorë duke e testuar atë se a do jetë në gjendje ta kuptojë këtë shenjë të fshehtë që ajo i jep. Më vonë ajo vjen më afër dhe i përshpërit ca fjalë por fytyrën e ka përsëri të mbuluar me vello të trashë nga ku shikimet e tij nuk depërtojnë dot. Por ja që më vonë ajo i flet atij dhe në fytyrë ka vello më të hollë. E veç pasi ai është mësuar me prezencën e saj, ajo i shfaqet fytyrë-zbuluar dhe i beson atij sekretet e zemrës së saj (sekretet e jehudëve të lashtë të quajtura ‘Sod’)” (“Zohar” I, pp. 110-11 (Soncino edition), fol. 29a.; shih: “Urtësitë  sekrete të  Kabalës” e  J.F.C Fuller )

[sh.p Pra shohim sesi, jehudët kabalistë , e shohin hyrjen në botën magjike të Kabalës si diçka që ndodh shkallë-shkallë dhe vetëm pasi kalohen ‘teste’ të cilat tregojnë se personi meriton të dijë më shumë.]
DISA MËSIME TË  KABALAS

Kabala nuk është thjesht traditë okulte, por edhe baza mbi të cilën ngrihet çdo grupacion okult modern. Gjithashtu edhe baza e ushtrimit të magjisë.
William J. Schnoebelen në “The Dark Side of Freemasonry” thotë: ” kabalizmi është….elementi bazë i magjive moderne, për të mos thënë që gjithë të mëdhenjtë magjistarë dhe magjistrica të këtij shekulli kanë qënë kabalistë.”
Low, Colin në ‘Hermetic Kabbalah’-Frequently asked questions- thotë : “..mund të jetë e saktë të thuash se, prej Rilindjes e më pas, të gjithë filozofët e okultit dhe magjistarët që vlejnë të   përmenden kanë pasur njohuri mbi aspekte të Kabalës “

Do sjell vetëm një shembull të Kabalës, për të  treguar në praktikë çfarë nënkupton ky kult, ku bazohet (metodat që përdor) dhe çfarë synon të arrijë:
Koncepti më i famshëm i kabalizmit është “Pema e jetës”, një diagramë prej 3 kolonash dhe 10 sferash (disa thonë se një e 11-të  fshihet në qëndër), që supozohet se është një hartë e realitetit (si Zoti e krijoi botën). Çdo sferë, në të njëjtën kohë i korrespondon një shkronje hebraike dhe një numri. Vizat që lidhin sferat kanë të gjitha kuptime specifike (dhe disa thonë se janë baza në (fallin) Tarot).
Dhe për ta shpjeguar shkurt: sipas kabalistëve gjithçka në këtë botë ka (përveç emrit me të cilin thirret) edhe një emër tjetër e që është emri real. Po dite emrin real të diçkaje, duke përdorur  ‘Pemën e jetës’ do jesh në gjendje ta komandosh atë krijesë (apo energji-forcë universi). Zakonisht ajo përdoret për të kontrolluar djajtë (xhindet).
Pema e jetës, çoi shumë kabalistë të merreshin me magji, dhe shumë magjistarë të bëheshin kabalistë .
Madje një përpjekje e madhe, ndër shekuj,  është bërë për të gjetur ‘emrin e vërtetë të  Zotit’, të cilin kush e gjen –sipas tyre- do posedojë fuqi mbinatyrore të pashtershme. (për këtë  përdoret ai që quhet ‘tetragrammaton’  (nga greqishtja: tetra dmth 4 sepse sipas tyre, ajo që dihet është se  emri real i Zotit ka 4 shkronja). E panevojshme të thuhet se askush ende nuk ia ka arritur.

E tillë është mënyra sesi ata gjejnë ato që i konsiderojnë si kuptimet e ‘vërteta’ të Teuratit: me numerologji, gjeometri etj etj.

Kabala për një kohë shumë të gjatë ka qënë ‘privilegj’ i rretheve të mbyllura të  klasave të larta fetare etj. Ajo nisi të bëhej paksa më publike rreth shekullit 12, kur edhe iu vu emri ‘kabalah’ nga “Izaku i Verbër” (kujto që kjo është edhe koha kur Zohan-i u bë publik ndër njerëz).
Në shek.17 ndodhi një ngjarje të cilën komuniteti jehud s’do e harronte kurrë më:  një rabin kabalist i quajtur Sabbatai Zevi (turqisht: Sabetay Sevi)  shumë i aftë në kabala dhe mësues në të, i ditur dhe me talente të cilat jehudët ia vleresonin shumë (pra një njeri shumë i admiruar tek ata) u vetë -shpall si Mesia[6]. Të shumtë qenë ata që e besuan dhe e ndoqën. Në shkurt 1666 ai u burgos nga Perandoria Osmane. Iu la të zgjidhte mes vdekjes dhe pranimit të islamit. Sabbatai Zevi pranoi islamin dhe pas tij pranuan islamin edhe një pjesë shumë e madhe e pasuesve të tij. Kjo ngjarje la një shije aq të tmerrshme te komuniteti jehud (të cilën nuk e harrojnë dot as sot dhe e konsiderojnë si ‘ngjarjen që ndryshoi historinë modernë të popullit jehud’) saqë ishin të gatshëm të bënin gjithcka që dicka e tillë të mos përsëritej kurrë më. Ata vendosën dhe bënë publike një seri kriteresh që duhet të plotësojë çdokush para se të hyjë në mesimin e Kabalas dhe rrjedhimisht leximin e Zoharit (të ishte mbi 40 vjec, i martuar, me përvetësim të  Talmudit etj )  sepse kabalah ishte tepër e fuqishme për ata që s’kanë një nivel të caktuar eksperience dhe pjekurie emocionale ( Ndërkohë që Sabbatai Zevi  pershkruhet edhe sot, nga vetë  jehudët si një person i cili që në fëmijëri dallohej për personalitetin karizmatik; i cili kishte  shumë cilësi prej  gjeniu perfshi këtu kujtesë fotografike dhe nivel teper të lartë  inteligjence. Ai që në moshen 20 vjeçare kishte  marrë letrat kredenciale të rabinit prej disa prej rabinëve më të mëdhenj të Smyrina-s dhe që në atë moshë, edhe pse aq ri, njihej si kabalist i shquar dhe komuniteti kabalist priste gjëra madhështore prej tij!)
Në ditët e sotme, kabala është aq e përhapur kudo në botë  saqë vetëm në ShBA janë hapur një numër shumë i madh qëndrash për mësimin e Kabalas. Por sigurisht që kabala e vërtetë  mësohet tjetërkund!
==<> Kjo pra është feja që nga një numër tepër i madh njerëzish, quhet ‘një nga 3 fetë  hyjnore’, apo ‘një nga 3 fetë monoteiste’. E madje edhe shumë muslimanë, gabimisht mendojnë se Jehudizmi (Judaizmi) thjesht nuk pranon 2 profetët e fundit (Isën dhe Muhammedin) dhe kanë ndryshuar Librin e tyre të  shenjtë  (Teuratin) dhe kaq.
Mirepo ne pamë se besimi i tyre shkon përtej kësaj.
Tek këta njerëz u dërgua Mesia, dhe ata e mohuan atë, e shanë, e persekutuan, dhe bënë gjithçka kishin në dorë për ta vrarë, siç kishin vrarë edhe shumë profetë të tjerë para tij.
Në Talmud, [7]Jezusi përshkruhet si një magjistar (shih: Sanhedrin 43a:), kurse e ema e tij, Maria (Merjem) e virgjër dhe e ndershme, si një e përdalë:
Sanhedrin 106a:Thotë që nëna e Jezusit ishte lavire:”Ajo që ishte pasardhëse e princërve dhe guvernatorëve kurvëronte me marangozët.” Po ashtu në shënimet në fund të faqës #2 të Shabbath 104b, thuhet që në tekstin e “pacensuruar” të Talmudit është shkruar se nëna e Jezusit, “floktarja Miriam,” ka kryer marrëdhënie seksuale me shumë burra.
Por kjo s’është habi për ta, sepse edhe profetët e tjerë më parë (edhe nga ata që  jehudët e kanë pranuar që ishin profetë ) i kanë sharë (shiko psh tek Jebamoth 63a:Thotë që Ademi ka pasur marrëdhënie seksuale me të gjitha shtazët në Kopshtin e Adnit.)
Por pse duhet të habitemi që ofendojnë profetët me akuza nga me të ultat, ata që dhe për vetë Zotin e tyre kanë mendime jo të denja?! :
Në Baba Mezia 59b:Rabini debaton me Zotin dhe e mposht Atë. Zoti pranon që rabini ka fituar debatin.
Kurse Librin e tyre të shenjtë  Dhiatën e Vjetër ja se me cfarë e kanë mbushur:

1. Zoti pendohet:
   “Zoti u pendua që e kishte bërë Saulin mbret të Izraelit.” (1 i Samuelit, 15:35).

(Edhe pse, po në Dhiatën e Vjetër thuhet se :  “7. Veprat e duarve të tij janë drejtësi e besnikëri, urdhërimet e tij janë të vërteta. 8. Të qëndrueshme në jetë të jetëve, të themeluara mbi të vërtetën e drejtësinë.” (Psalmet, 111:7-8).

2. I Gjithëdijshmi nuk i di të gjitha:
   Zotit i duhet të zbresë në qytet dhe të marrë lajme nga aty, e vetëm pas kësaj Ai “arrin të dijë diçka”: “Unë duhet të zbres e të shoh a po veprojnë njëmend ashtu si po arrin ankimi deri tek unë. Do ta di a po a jo”!” (Zanafilla, 18:21).3.Zoti s’ka dot kontroll mbi krijesat e Tij
   “Vunë mbretër pa dijeninë time, princër vunë e mua s’më pyetën.” (Osea, 8:4).

Ç’mund të presin njerëzit nga ai popull që s’kurseu nga e keqja as personat me të zgjedhur të Zotit (profetët) e madje as vetë Zotin?
Po lë të përgjigjet njërin nga vetë populli i tyre:
Në librin e tij “L’antisémitisme son histoire et ses causes” (1894) autori i shquar jehud Bernard Lazare thotë për jehudët: “….kjo racë ka qënë një objekt hidhërimi për të gjithë popujt ku ata u vendosën”.

Allahu na ruajttë nga sherri i tyre dhe i të tillëve si ata!

[1] Sipas panteizmit Zoti unifikohet me krijimin, Zoti dhe krijimi janë një.

[2]  “Historia Çifute, Feja Çifute – Pesha e tre mijë viteve” –  Israel Shahak , (përkthimi shqip në:  mburoja.net/cifutët )

[3] Ngjarje që ndodhin në botë (dhe gjithë ngjarjet biblike)  ndikojnë ose në afrimin, ose në largimin mes këtyre dy zotave të rinj. Kështu psh mëkati fillestar i Adamit dhe Evës, ndikuan në largim mes “Birit” dhe “Bijës”. Kurse nën Kodrën Sinai, për një moment ishte arritur bashkimi: ‘Biri’ i inkarnuar në Moisiun, qe bashkuar me perëndeshën Shekinah. Por fatkeqësisht , mëkati i Viçit të Artë përsëri shkaktoi ndarje. E më pas, pendesa e popullit Çifut e përmirësoi prapë çështjen deri në një farë mase.  Po ashtu, pushtimi Çifut i Palestinës nga Kenanitët dhe ndërtimi i Tempullit të parë dhe të dytë, veçanërisht janë të përshtatshëm për bashkimin e tyre, ndërsa shkatërrimi i Tempujve dhe egzili i Çifutëve nga Toka e Shenjtë janë thjesht shenja të jashtme jo vetëm të ndarjes hyjnore, por po ashtu të një “vardisjeje”: Bija bie nën pushtetin e Djallit, kurse Biri merr personazhe femrash të ndryshme satanike në shtratin e tij, në vend të gruas së tij të vërtetë. )

[4] Pjesët e njëpasnjëshme të lutjes korrespondojnë me fazat e njëpasnjëshme të bashkimit: në një çast perëndesha afrohet me dorën e saj, në një tjetër zoti vendos dorën e tij rreth qafës së saj dhe ledhaton gjirin e saj, dhe ne fund do duhej të kryhej akti seksual.

[5] Kjo sepse (sipas jehudëve) ëngjëjt nuk kuptojnë Arameisht  (Aramaic), kjo gjuhë i huton ata. Ndaj jehudët fillimisht recitojnë lutjet arameisht (që të hutohen ëngjëjt dhe të hapin dyert e qiellit) dhe pastaj direkt lutje në hebraisht (e meqë dyert e qiellit janë hapur, kalojnë të gjitha lutjet, si ato arameisht ashtu dhe ato hebraisht).
[6] Viti 1648, kur kjo ndodhi, ishte vit që, sipas traditës kabaliste, mund të shfaqej Mesia. Jehudët, sado që e kanë ndryshuar Teuratin, në të gjenden ende qoftë edhe vetëm disa nga profecitë mbi ardhjen e Mesisë (madje dhe të profetit të fundit, Muhammedit. Allahu na tregon në Kur’an se jehudët e njihnin Muhammedin siç njihnin bijtëe tyre (pra aq shumë në detaje u ishte përshkruar/profetizuar). Megjithatë kjo nuk I pengoi jehudët që ta mohonin Jezusin. Kështu , ata ende janë në pritje të ardhjes së Mesisë. Shumë njerëz përgjatë shekujve kanë pretenduar të ishin ‘mesia i rremë’ , ndër ta , më i famshmi (dhe me ngjarjen më të dhimbshme për jehudët) ishte pikërisht Sabbatai Zevi.

[7] “E vërteta mbi Talmudin” Michael A.Hoffman II & Alan R.Critchley