Transmetohet nga Ebu Hurejra se Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Një grua e pamoralshme në një ditë të nxehtë pa një qen i cili sillej rreth pusit, ndërsa gjuhën e kishte jashtë për shkak të etjes së madhe. Gruaja hoqi këcupën e saj (e mbushi me ujë) dhe i dha qenit për të pirë. Për shkak të këtij veprimi asaj iu falën mëkatet.” E transmeton Buhariu 3467 dhe Muslimi 1761 dhe teksti është i tij.
Shejh Salih el Feuzani thotë: Ky hadith përmban dobi madhështore, prej tyre:
– Vlera e bërjes mirë ndaj kafshëve. Është detyrë për njeriun të sillet mirë me kafshën duke e ushqyer, duke i dhënë për të pirë dhe çdo gjë tjetër për të cilën ajo ka nevojë.
– Në të tregohet vlera e dhënies ujë të eturit. Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem thotë: “Cdo besimtar që i jep për të pirë ndonjë besimtari kur është i etur, Allahu do t’i japë të pijë atij nga nektari i vulosur ditën e Kiametit.” Po ashtu edhe me kafshët (kush u jep për të pirë atyre).
– Në hadith tregohet gjerësia e mëshirës së Allahut të Lartmadhëruar dhe se Ai i fal mëkatet edhe nëse konsiderohen mëkate të mëdha, përveç shirkut. Allahu Lartësuar thotë: “ Vërtet Allahu nuk fal që t’i bëhet shok Atij,[1] kurse të tjerat përveç kësaj ia fal kujt të dojë.” [2] | En-Nisa: 48. Pra, çdo mëkat përveç shirkut.
Kjo grua që i dha ujë qenit praktikonte kurvërinë që është prej mëkateve të këqija më të mëdha, ndërsa Allahu i Lartmadhëruar e fali atë.
– Në të ka kundërpërgjigje ndaj havarixhëve të cilët besojnë se vepruesi i mëkateve të mëdha del prej fesë Islame, e kështu ai konsiderohet jobesimtar. Ky është medhhebi i tyre. Kurse mutezilitë thonë: Ai del prej Islamit por nuk futet në zjarr. Pra, ai qëndron në një vend mes dy vendeve (as në zjarr as në xhenet). Kjo është prej bazave të mutezilive.
Pasuesit e sunetit dhe xhematit (ehlus-sunneh uel-xhemah) besojnë se personi që vepron mëkate të mëdha, përveç shirkut, nuk konsiderohet jobesimtar. Besimi i tij pakësohet për shkak të mëkateve që vepron, ashtu si shtohet besimi me kryerjen e veprave të mira. Pra besimi shtohet dhe pakësohet por nuk asgjësohet me bërjen e mëkateve përveç shirkut, edhe nëse ato janë mëkate të mëdha, porse ato e pakësojnë besimin.
– Ky hadith është bazë prej bazave të pasuesve të sunetit dhe xhematit (ehlus-sunneh uel-xhemah) në lidhje me këtë çështje, pra me atë që vepron mëkate të mëdha dhe sqaron se Allahu i Lartmadhëruar ia fal mëkatet atij nëse dëshiron.
– Në hadith tregohet se veprat e mira i fshijnë të këqijat. Kjo grua i bëri mirë kafshës duke i dhënë për të pirë pasi e kishte kapluar etje e madhe, e për shkak të këtij veprimi të mirë Allahu i Lartmadhëruar ia fshiu këtë mëkat të keq. Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem thotë: “Pas veprës së keqe vepro vepër të mirë, sepse veprat e mira i shlyejnë veprat e këqija.” Buhariu 1987 prej hadithit të Ebu Hurejrës radijAllahu anhu.
Allahu i Lartmadhëruar thotë: “Fale namazin në mëngjes e mbrëmje dhe në një kohë të natës, sepse veprat e mira i shlyejnë veprat e këqija. Kjo këshillë vlen për ata që i pranojnë këshillat.” | Hud: 114.
Sahabët radijAllahu anhuma e pyetën të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem: Edhe për kafshët kemi shpërblim? Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem tha: “Për çdo shërbim ndaj çdo gjallese ka shpërblim.” Buhariu 2363 dhe Muslimi 2244 prej hadithit të Ebu Hurejrës radijAllahu anhu. Pra, qoftë kjo prej njerëzve apo prej kafshëve.
Marrë nga libri: “Sherhu usulil-ijman”.
Përktheu: Unejs Sheme
——————————————–
[1] Duke adhuruar apo krahasuar diçka apo dikë prej krijesave të Allahut, bashkë me Allahun apo në vend të Tij.
[2] Gjynahet e tjera përveç shirkut (vënies shok Allahut në adhurim, hyjnizim dhe atribute) dhe kufrit (mohimit të Allahut apo të diçkaje të ardhur nga Ai), qofshin ato gjynahe të vogla apo të mëdha, Allahu ia fal kujt të dojë me shkaqet e ndryshme të faljes si; veprat e mira që fshijnë të këqijat, fatkeqësitë që i vijnë besimtarit në dynja, duaja e besimtarëve për njëri-tjetrin, dhe mbi të gjitha mëshira e Tij të cilën e meritojnë më së shumti besimtarët dhe njësuesit e Tij. Ndryshe nga idhujtari i cili ia ka mbyllur vetes dyert e mëshirës dhe nuk i bëjnë dobi punët e tjera të mira përderisa i bën shok Allahut, sepse Allahu nuk fal asnjë gjynah të shoqëruar me shirk apo nga ai që bën shirk.
Dosje: Teube