Transmetohet nga Ebu Hurejra radiAllahu anhu se profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem pasi fali namazin e sabahut, u kthye nga njerëzit dhe tha: “Kur një burrë po ngiste një lopë hipur mbi të, ai i gjuajti dhe ajo u kthye dhe i tha: Nuk jemi krijuar për këtë gjë. Jemi krijuar për lërim toke. Njerëzit e pranishëm (në mexhlis) thanë: Subhanallah, lopë që flet! Atëherë Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem tha: Unë e besoj këtë gjë bashkë me Ebu Bekrin dhe Omerin. E tha këtë gjë edhe pse ata nuk ishin aty.”
“Gjithashtu, kur një bari ishte me bagëtinë e tij i vjen ujku dhe i merr një dele. Bariu e ndjek nga mbrapa dhe e shpëton prej tij, pastaj ujku i thotë: Kush do ta shpëtojë atë prej meje ditën e egërsirave, atë ditë kur nuk ka bari tjetër veç meje? Njerëzit thanë: Subhanallah, ujk që flet! Atëherë Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem tha: Unë e besoj këtë gjë bashkë me Ebu Bekrin dhe Omerin. E tha këtë gjë edhe pse ata nuk ishin aty.” E transmeton Buhariu dhe Muslimi.
Dobitë e përfituara nga kjo histori:
1- Kjo ngjarje ka ndodhur në popullin e Beni Israilëve, sepse sipas një versioni tjetër të transmetimit EbuHurejra thotë se Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Flisni rreth Beni Israilëve pa ndrojtje! Një burrë duke ngarë një lopë… (përmend hadithin e mësipërm).” E transmeton Ahmedi dhe e saktëson shejh Albani.
2- Kafshët flasin me njëra-tjetrën por mund të flasin edhe me gjuhën e njerëzve nëse do Allahu, prandaj dhe në Kuran dhe sunet janë regjistruar disa raste. Prej tyre:
a- Të folurit e kafshëve me njëra-tjetrën siç e ka përmendur Allahu në historinë e Sulejmanit për milingonat, kur njëra prej tyre u thotë të tjerave: “O milingona, futuni në shtëpitë tuaja që të mos ju shtyp Sulejmani dhe ushtria e tij pa e ndier.” | En Neml: 18.
b- Të folurit e kafshëve me disa prej profetëve të Allahut, si; Sulejmani dhe profeti ynë Muhamedi sal-lAllahu alejhi ue sel-lem.
Të folurit e pupëzës me Sulejmanin, siç thotë Allahu i madhëruar në Kuran: “Pupëza qëndroi jo shumë larg (Sulejmanit) dhe i tha: Di diçka që ti nuk e di, dhe kam ardhur nga populli i Sebesë me një lajm të vërtetë.” | En Neml: 22.
Të folurit e devesë me profetin tonë Muhamedin sal-lAllahu alejhi ue sel-lem siç tregon Abdullah bin Xhafer: U fut Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem në një kopsht hurmash të njërit prej ensarve dhe aty ishte një deve. Deveja kur e pa profetin sal-lAllahu alejhi ue sel-lem pëlliti dhe i dolën lot. Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem shkoi tek deveja dhe i fshiu lotët, dhe ajo pushoi. Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem pyeti: Kush është i zoti i kësaj deveje? E kujt është kjo deve? Aty vjen një djalosh prej ensarve, dhe thotë: Është e imja o i dërguar i Allahut. Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem i tha: “A nuk i frikësohesh Allahut për këtë kafshë të cilën Allahu e ka bërë nën pronësinë tënde?! Ajo mu ankua se ti e le të uritur dhe e mundon.” E transmeton Ebu Daudi dhe e saktëson shejh Albani.
c- Të folurit e kafshëve me njerëz të tjerë veç profetëve, siç tregon Ebu Hurejra radiAllahu anhu në hadithin e lartpërmendur.
3- Përdorimi i kafshëve për atë punë që janë krijuar, madje jo vetëm kaq por edhe për atë punë që janë krijuar nuk duhet të mundohen tepër mundësisë së tyre dhe as duhen keqtrajtuar.
4- Gradat e larta të Ebu Bekrit dhe Omerit, të cilët edhe pse nuk ishin të pranishëm Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem dëshmoi se ata e besojnë këtë gjë kur ta marrin vesh se lajmi vjen nga profeti. Prej cilësive të devotshmëve të përmendura në ajetet e para të sures El Bekare është besimi në të fshehtën, ku Allahu thotë: “Elif, Lam, Mim. Ky është libri që nuk ka dyshim në të dhe udhëzim për të devotshmit. Ata të cilët besojnë në të fshehtën, falin namazin dhe prej asaj që u kemi dhënë shpenzojnë.” | El Bakare: 1-3.
Një ngjarje e ngjashme ka ndodhur me Ebu Bekrin pas mbërritjes së Profetit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem nga Israja dhe Miraxhi, kur Ebu Bekri u provua nga mushrikët në pretendimin e Profetit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem se ka udhëtuar brenda një nate për në xhaminë e Aksas! Ai i pyeti: E ka thënë me të vërtetë këtë gjë? Ata i thanë: Po. Atëherë Ebu Bekri u thotë: Unë i besoj atij gjëra më shumë sesa kaq; zbritjen e lajmeve qiellore mëngjes e mbrëmje.
Aisha radiAllahu anha thotë: Për këtë gjë është quajtur Ebu Bekri Es-Sidijk (besimtar i vërtetë). E transmeton Hakimi dhe e saktëson shejh Albani.
5- Fjala e Profetit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem: “Kush do ta shpëtojë atë prej meje ditën e egërsirave, atë ditë kur nuk ka bari tjetër veç meje?” Kjo është shpjeguar me njërën prej këtyre dy gjërave:
a- Është për qëllim një ditë feste ku ata preokupoheshin me ngrënie, pirje dhe dëfrime, dhe kështu vinte ujku dhe u merrte bagëtitë pa u vënë re.
b- Është për qëllim ajo që do të ndodh ditën e kiametit kur të vdesin njerëzit dhe të mbesin egërsirat me kafshët e buta.
6- Një ngjarje e ngjashme me ngjarjen e bariut e cila siç thamë u përket kohës së Beni Israilëve ka ndodhur edhe në kohën e profetit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem.
Ebu Said el Hudri radiAllahu anhu thotë: “Një ujk u vërsul mbi një dele dhe e mori atë. Bariu e ndoqi ujkun derisa e shpëtoi delen prej tij. Ujku u ul mbi bisht dhe i tha bariut: A nuk e ke frikë Allahun të më marrësh një rrisk që ma ka dhënë Allahu?! Bariu thotë: Çudi me mua, një ujk që më flet si njerëzit! Ujku i thotë: A të tregoj për një gjë më të çuditshme se kjo? Muhamedi në Jethrib (emër i hershëm i Medinës, qytetit profetik) u flet njerëzve për ngjarjet e kohës së shkuar! Bariu niset bashkë me delet e tij derisa mbërrin në Medine dhe i grumbullon ato në një qoshe, pastaj shkon tek Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem dhe i tregon për ngjarjen. Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem urdhëron që të thirret: “Es-salate xhamiah (namazin me xhemat o njerëz)!” Pastaj del dhe i thotë bariut të tregojë ngjarjen e tij dhe ai e tregon atë. Atëherë Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem tha: Të vërtetën ka thënë (bariu)! Pasha Atë që në dorën e Tij është shpirti im, nuk ka për të ardhur kiameti derisa të flasin kafshët e egra me njerëzit dhe t’i flas burrit bishti i shkopit, lidhësja e nallaneve dhe kofsha se çfarë ka bërë familja në mungesë të tij.” E transmeton Imam Ahmedi dhe e saktëson Hakimi, Dhehebiu dhe shejh Albani.
Ky hadith shton se të folurit e kafshëve do të jetë prej shenjave të kiametit që priten të shfaqen në kohën e fundit të dynjasë.
Shkroi: Teuta Xeka
Dosje: hadith