Për çdo gjë të gjallë ka sevape!
EbuHurejra radiAllahu anhu tregon se Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur një burrë po ecte në rrugë (udhëtar) dhe e kishte marrë shumë etja, gjeti një pus, zbriti në të dhe piu e pastaj doli. Ndërkohë pa një qen që kishte nxjerrë gjuhën jashtë dhe po hante dhe të njomë nga etja. Burri tha me vete: Këtë qen e paska kapur etja siç më kapi mua. Atëherë ai zbriti në pus dhe mbushi me ujë mbështjellësen (prej lëkure) e këmbës, pastaj e kapi për goje dhe i dha ujë për të pirë. Allahu e lavdëroi atë për këtë punë dhe e fali. Njerëzit pyetën: O i dërguar i Allahut, a kemi sevape për kafshët? Ai tha: Për çdo gjë të gjallë ka sevape.” E transmeton Buhariu dhe Muslimi.
Një hadith tjetër i ngjashëm me të:
Ebu Hurejra radiAllahu anhu tregon se Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Një grua imorale nga Beni Israilët pa një qen duke nxjerrë gjuhën jashtë në një ditë të nxehtë, duke u rrotulluar rreth një pusi dhe gati sa s’po ngordhte nga etja. Ajo mori mbështjellësen e këmbës,e lidhi me shaminë e saj dhe i nxorri ujë nga pusi, pastaj i dha për të pirë dhe Allahu e fali atë për këtë gjë.” E transmeton Buhariu dhe Muslimi.
Dobitë e përfituara nga këto histori:
1- Ky hadith nxjerr në pah vlerën e mëshirës ndaj krijesave të Allahut, cilësi kjo që e do Allahu dhe e ka cilësuar me të Vetën e tij në shumë ajete në Kuran, madje në një hadith thuhet: “Allahu kur krijoi krijesat shkroi një shkrim mbi arsh: Mëshira Ime ia ka kaluar zemërimit Tim.” E transmeton Buhariu dhe Muslimi. Këtë cilësi Allahu i madhëruar ka dashur të shihet edhe te robtë e Tij, prandaj dhe Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem thotë: “Ata që mëshirojnë i mëshiron Allahu. Mëshironi ata që janë në tokë t’ju mëshirojë Ai që është në qiell.” E transmeton Tirmidhiu dhe e saktëson shejh Albani. Në një hadith tjetër thuhet: “Allahu mëshiron prej robërve të Tij vetëm mëshiruesit.” E transmeton Buhariu dhe Muslimi.
2- Ji i mëshirshëm në këtë botë me të gjitha krijesat e Allahut me shpirt, kafshë qofshin ato apo njerëz. Nëse kjo kërkohet për kafshët të cilat janë krijuar për t’i shërbyer njeriut, atëherë për njeriun është më parësore, madje edhe me mushrikët. Kjo përfitohet siç thotë Ibn Batali: Është argumentuar me këtë hadith lejimi i sadakasë vullnetare (jo zekatit se ai është detyrë për myslimanët), për shkak të përgjithësimit që i ka bërë Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem kur ka thënë: “Për çdo gjë të gjallë ka sevape.”
3- Mëshira është edhe për ato kafshë që nuk i ke nën pronësi sepse këta njerëz mëshiruan kafshë të rrugës, ndërsa për ato që i ke nën pronësi është detyrë e veçantë e jotja, siç tregon Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem për një grua nga Beni Israilët e cila ka hyrë në zjarr për një mace: “Një grua është futur në zjarr për një mace të cilën e kishte lidhur, as nuk i jepte për të ngrënë dhe as nuk e linte të lirë të hante prej kandrrave të tokës.” E transmeton Buhariu dhe Muslimi.
4- Mëshirimi i gjësë së gjallë mund të jetë shkak për faljen e gjynaheve të mëdha, sepse në rastin e dytë është mjaft e qartë se gruaja kishte një gjynah të madh dhe ishte imorale, dhe Allahu ia fali asaj. Ndërsa në rastin e parë hadithi thotë se Allahu e fali por pa i përmendur se çfarë gjynahu kishte.
5- Dhënia e ujit të eturve është prej punëve të mira që të afron tek Allahu, dhe kjo gjë ka qenë shkak që në vendet islame para se të vihen rrjetet e ujit kanë qenë shumë të përhapura çezmat publike të lëna vakëf. Ibn Batali prej komentuesve të haditheve, thotë se është transmetuar nga disa prej tabiinëve fjala e tij: “Ai i cili ka shumë gjynahe le t’iu japë ujë të tjerëve.”
6- Çdo popull që ka pasur një libër prej Allahut dhe profet prej tij e ka njohur shaminë (mbulesën e kokës për gratë), adet ky i vjetër i njerëzimit dhe i besimeve monoteiste. Gruaja në hadithin e dytë ishte nga Beni Israilët dhe në hadith thuhet: “Ajo mori mbështjellësen e këmbës dhe e lidhi me shaminë e saj.”
Allahu i madhëruar thotë në Kuran: “O bijtë e Ademit, Ne ju zbritëm rroba që të mbuloni auretin tuaj dhe të zbukuroheni; por petku i devotshmërisë është më i miri. Këto janë disa shenja të Allahut që të merrni këshillë.” | El Earaf: 26.
Allahu i madhëruar njofton se u ka zbritur robërve të Tij dy lloj veshjesh; veshje të jashtme dhe veshje të brendshme. Veshja e jashtme është mbulim për auretin për ta mbrojtur atë nga çdo ngacmim i jashtëm, dhe është gjithashtu zbukurim për njeriun sepse njeriu pa rroba është i shëmtuar. Kurse veshja e brendshme e cila është devotshmëria është veshja më e mirë sepse ajo ruan zemrën. Kushdo që kujdeset për veshjen e brendshme është kujdesur edhe për veshjen e jashtme, dhe kushdo që nuk kujdeset për veshjen e brendshme nuk kujdeset për veshjen e jashtme. Pastaj tregon se lakuriqësia është prej shejtanit të mallkuar: “O bijtë e Ademit, të mos ju mashtrojë kurrsesi shejtani ashtu siç i nxorri prindërit tuaj nga Xheneti, duke ua zhveshur rrobat për t’u dukur aureti!” | El Earaf: 27.
7- Zinaja në mesin e një populli besimtar nuk ka qenë dukuri e këtyre popujve, dhe hadithi nuk është treguar për këtë qëllim por për të treguar se mëshirimi i gjësë së gjallë mund të falë edhe një gjynah të tillë të madh.
Shkroi: Teuta Xeka
Dosje: hadith