Mëkatari apo i binduri?

Ibn Kajim zhvilloi një kapitull ku trajtoi çështjen: A është më i vlefshëm i binduri, i cili nuk ka bërë asnjë mëkat, apo mëkatari që është penduar tek Allahu me një pendim të sinqertë?

Ai e paraqiti këtë çështje para Shejkhul Islamit (Ibn Tejmijes) dhe ai përmendi disa aspekte që konkludojnë në mbështetjen e mendimit më të drejtë.

Në një analizë të thellë, ai tha: Mëkati mund të jetë më i dobishëm për robin sesa shumë vepra të devotshmërisë. Kjo është edhe domethënia e thënies së disa prej selefëve: Ndonjëherë robi bën një mëkat dhe përmes tij hyn në Xhenet, ashtu sikurse mund të bëjë një vepër të mirë dhe përmes saj të hyjë në Zjarr.

E pyetën: Si ndodh kjo? Ai tha: Robi bën një mëkat, dhe ai mëkat i rri gjithmonë para syve; sa herë që e kujton, i sjell atij pendim, istigfar (kërkim faljeje) dhe keqardhje, dhe kjo bëhet shkak i shpëtimit të tij. Nga ana tjetër mund të bëjë një vepër të mirë, dhe ajo gjithmonë i shfaqet përpara syve, dhe sa herë që e kujton, i sjell mburrje, mendjemadhësi dhe krenari, e kjo mund të bëhet shkak i shkatërrimit të tij.

Kështu, mëkati mund të bëhet shkak për kryerjen e shumë ibadeteve (akteve të adhurimit), veprave të mira dhe devocionit të zemrës, si frika nga Allahu, ndjenja e turpit përpara Tij, nënshtrimi dhe përulja përpara Tij, duke qëndruar kokë ulur, i turpëruar, me lot në sy dhe me zemër të penduar dhe duke kërkuar faljen e Tij. Çdo njëra prej këtyre efekteve është më e dobishme dhe më e vlefshme për robin sesa një vepër e mirë që i sjell arrogancë, mendjemadhësi dhe përçmim ndaj të tjerëve, duke i parë ata me nënvlerësim…

Mbase qortimi ndaj teje ka pasoja të lavdërueshme.

Ndonjëherë, trupat shërohen përmes sëmundjeve.

“Medārixh es-Sālikīn (1/462).

Përshtati: Fatjon Isufi

Dosje: Mëkatet, Pendimi